Unutulmaya yüz tutmuş hayallerimiz vardı bizim.
Her defasında ertelediğimiz,
Ertelenen her hayalin ardında bir yenilmişlik,
Her yenilgi sonrası kurban edilen hayaller,
Ve bir daha aşık olmamak adına edilen yeminler...
En güzeli de neydi biliyor musun ?
Uzaktan sevebilmekti seni.
Dokunmadan, konuşmadan,
Sessizce gözlerini yakalayabilmekti gözlerimde.
Fırtınalı bir aşk değildi bizimki,
Sade, umutlu ve tekilce…
Değişti Zaman
Devir değişmiş üstadım.
Aşkın adı aynı,
Ama anlamı değişmiş.
Biz aşkın kalpte başladığını zannederken,
Bel altı duyguların esiri haline gelmiş…
Bir nisan gecesi gelsem pencerene,
Açar mısın pencereni cevap verir misin,
Yoksa soğuk rüzgarlar gibi esip gürler misin,
Seni sevdiğimi söylesem tutar mısın ellerimi,
Çaresizliğimi gözlerimde hisseder misin ?