Məhəbbət süzülür
torpağa-daşa
Çaylar süd rənginə
Boyanıb gedir.
Bu ay işığından,
Bu məhəbbətdən
Dağlar ağır ağır
ayağa qalxır.
Bulağın sevgisi
Gözündən axır.
Zirvələr az qalır göyə dırmaşa
Ürəyim partlayır məhəbbətimdən
bu yaz gecəsində,
ay işığında,
Yolun ortasında,
Göz qabağında
az qalır ağactək,
pöhrəliyim mən.
Ürək doğuldu,
böyüdü, yaşa doldu,
İnfarkt oldu.
Yüz yana yozdular səbəbini,
Axtardılar çarəsini də.
Əsl səbəbi
ani intizar idi
"hə" ilə "yox" arasında.
Dünyanın ən ağır yolu gecədir,
dünyanın ən böyük sevinci səhər.
Mənim çətinliyim mən ölüncədir,
sonrası?.. Sonrası hər şey düzələr.
Ən yaşlı adam da gecə uşaqdır,
Tənhalar ölümlə vuruşur hər an.
Gecələr zülmətə qərq olacaqdır,
Tənhalar getsələr əgər dünyadan.
Tənhalar əvvəldən olub utancaq,
Mən də tənhalardan biriyəm, varam.
Siz məni gecədən qoruyun ancaq
sizi axşamacan mən qoruyaram.
Qoruyun deyəndə, mənə zəng edin,
söyün, hirsləndirin, yata bilməyim.
Yuxumu qaçırıb məni dəng edin,-
ölüm yuxusuna bata bilməyim,
Yaxşı ki, dünyada yaşayıram mən,
Bir insan adını geyib əynimə,
Bir insan ömrünü alıb çiynimə,
Günlərdən-günlərə daşıyıram mən.
Heç mən olmasam da dünya olardı,
İnsanlar, qayğılar yenə vardılar.
Dünya bir ürəklik kasıblayardı,
Dostlar bir dost boyu qısalardılar.
Heç mən olmasam da, boş qalmaz yerim,
Min Fikrət tapılar tanışa, yada.
Mənim öz sevincim, mənim kədərim
Yetim qalacaqdı gözəl dünyada.
Mənim məhəbbətim bahar kimidir,
Nifrətim ən qəddar şaxta, ayazdı.
Bütün qapıları döyərdi bir-bir
Gecələr yatmağa sizi qoymazdı.