Yaxşı ki, dünyada yaşayıram mən,
Bir insan adını geyib əynimə,
Bir insan ömrünü alıb çiynimə,
Günlərdən-günlərə daşıyıram mən.
Heç mən olmasam da dünya olardı,
İnsanlar, qayğılar yenə vardılar.
Dünya bir ürəklik kasıblayardı,
Dostlar bir dost boyu qısalardılar.
Heç mən olmasam da, boş qalmaz yerim,
Min Fikrət tapılar tanışa, yada.
Mənim öz sevincim, mənim kədərim
Yetim qalacaqdı gözəl dünyada.
Mənim məhəbbətim bahar kimidir,
Nifrətim ən qəddar şaxta, ayazdı.
Bütün qapıları döyərdi bir-bir
Gecələr yatmağa sizi qoymazdı.
İçimdə bir xərabə var,
Dindirsən daşı ağlayar.
Bir yol küçəsindən keçsə,
Dərd qanmaz naşı ağlayar.
Kim verdi qəlbimə yası?
Mərd hansıdı, namərd hansı?
Ömrümün güney səması
Quzeydən yaxşı ağlayar.
Bu haqsızlıq haqdan damar,
Göyü, yeri, günü danar.
Göz görüb heyrətdən donar.
Göz üstə qaşı ağlayar.
Qədim od oğlu – Azərəm,
Əllərdə oynanan zərəm.
Ağlamaram, mən dözərəm,
Könlümün başı ağlayar.
Ürəyim darıxanda,
abırlı bir yerə getmək istəyəndə,
abırlı bir söhbət etmək istəyəndə
çıxıram sahilə,
altıma qoyuram daşı,
atıram qarmağı,
Dənizdən yaxşı yer,
Balıqdan yaxşı söhbət yoldaşı...