“Nihayet, saf ve temiz hava güneşi görmeye olanak tanıdı. Otlar ve dev gibi eğreltiotları dağları taçlandırdı. Hayvanlar doğdu ve içlerinden en sonuncusu olan insan doğdu. Böylece, hatırlanmayacak kadar eski bu zamanlarda, yeryüzünü müebbet cinayet meskeni yapacak kader gerçekleşti. Hayvan türleri güçlerine göre birbirlerini mideye indirirken, insan, ‘ağzına kadar dolu ahırlara sahip’ken bile, ‘en gözde meşgalesi olan’ avlanmaya devam etti.”
Sayfa 53