Francis Pollini Gönderileri
Francis Pollini kitaplarını, Francis Pollini sözleri ve alıntılarını, Francis Pollini yazarlarını, Francis Pollini yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Çürümüş akıllar ve ruhlar için tanımlama bu olmali
İliklerine kadar çürümüşler, hiçbir şey kurtaramaz onları nokta yapılacak en ufak şey bile yok. Daha şimdiden ölü onlar nokta ölü, ölü nokta.. sadece can çekişen gövdeleri var ortada.
Sayfa 31Kitabı okudu
Esir kampı!
Kamplarımızda Hoşgörü politikası diye bilinen bir düzen uygulanır. Barbar değiliz biz. Akla inanırız , saygı duyarız. özellikle başkalarının aklına. Taşıdığı bütün yanılgılara rağmen... İnsanlara farklı muamele yapmayız Almanlar gibi değiliz biz.
Sayfa 30Kitabı okudu
Reklâmcılık... Kişinin şahsiyetini bozan, seviyesiz bir baskı aracı... "Reklâm-toplumu" demişti birisi bunun için... Tehlikeli, büyük bir cehaletle birleşen böyle bir kültür... Reklâm-toplumu kültürü... Serbest fertler, hürriyet... Yalan bunlar... Gerçekte dünyanın en köle toplumu... Reklâmla yönetiliyor... Hayatın gerçekleri hakkında hiçbir şey bilmiyorlar, hiçbir şey hissetmiyorlar. Zihnen yeterli derecede gelişmemişler zira... Eğitim sisteminize bakalım... Gayet iyi inceledim ben bunu. Gülünç... Tek kelimeyle gülünç...
Düşünmekten kaçınan cahil bir kitle... Mala ve paraya aşırı düşkünlük, 'kurtlar sofrası'... bütün bunlar enerjiyi, çalışkanlığı değil; sadece hırs, doymak bilmeyen bir hırs sanırım ve gizlenmiş bir kıskançlığı ifadelendiriyor. Daha doğru bir ifade deyimle bunları müesseseleştiriyor.
Gösteriş ve lükse düşkünlük. Her şeyi çok sathî bir biçimde görme eğilimi... Ve genç kalma tutkusu.. Büyümeyi, yaşlanmayı, olgunlaşmayı ve ölümü reddetme çabası...
İnsan bir şeyler öğrenmek fırsatı buldu muydu, hiç kaçırmamalı; bütün gayreti ile çalışmalı...
Ben şeref denilen bir şeye inanıyorum. Ve siz, soysuz, aşağılık herifler; bu şerefi, vatanımın şerefini hiçbir şekilde lekeleyemeyeceksiniz...
Hayatım boyunca askerlikle uğraştım. Bu gözlerim neler gördü, neler... Çok azımıza nâsib olan, Yiğitliği, Şerefi, Kahramanlığı ve Zaferi gördüm, Allahım. Ve bir de bunların dışındakilerin gördüm: alçakları, korkakları ve hainleri... Evet, hainleri... Sonra, ciğeri beş, para etmez subaylar da gördüm... Ve daha bir sürü kötü şey...
Her şeyin bir sonu vardır mutlaka.
Bir şehrin düştüğüne, enkaz haline getirildiğini, insanların öldürüldüğüne ya da sürüldüğüne sevinen birisi ya Allahın cezası bir delidir ya da geri zekalı bir çocuk... Kan, korku, pislik, açlık, soğuk ve kin... Başka bir şey yok...
Ne olduğunu biliyorum artık... savaşın ne olduğunu gayet iyi biliyorum. Gördüğüm bütün harp filmlerinin gerçekten beş para etmediğini de anladım... Film çevirmiyoruz arkadaş. İnsan insanı sahiden öldürüyor. Rol icabı değil... Kollar, bacaklar, başlar uçuyor...
Başlıklar: Zafer... Japonlar geri çekiliyor... Askerlerimiz çıkarma yaptı... En uzun gün... Daha benim gibi milyonlarca insan okuyordu bunları, eminim. Ama yine eminim ki, hiç kimsenin en ufak bir fikri yoktu harbin nasıl bir cehennem olduğu hakkında... Yani, oradakilerin, memlekettekilerin hiçbir şeyden haberi yoktu... Varsa, yoksa heyecan ve hoşça vakit geçirtecek bir oyun...
Aptal bir asker, iyi bir Amerikan askerdir. Ne kadar aptal olursa o kadar iyi... Önemli olan, istenilen hedefe ateş etmesi...
Sayfa 104Kitabı okudu
Yalnızlık da bir çeşit ölümdü aslında..
-Bütün istediğim yalnız kalıp kafamı dinlemek...
-Ölmek de ister miydin? Dedi.
-Hayır. Sadece yalnız kalmak istiyorum.