Hakkında
Unvan:
Film Yönetmeni, Yazar
Doğum:
Yokohama, Kanagawa, Japonya, 12 Mart 1979
Okurlar
15 okur beğendi.
869 okur okudu.
36 okur okuyor.
379 okur okuyacak.
7 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Herhalde insan unutur... Ayrılığımız da aynı. Unuttuğumuz hatıralar gibi. Detayları hatırlamaya değmez.
Sayfa 57
Şeytan'ı hiç gördünüz mü? Ben gördüm ve şunu söylemeliyim ki kendisinin korkunç kırmızı bir suratı ya da sivri kuyruğu yok. Ve kesinlikle dirgeni de yok! Şeytan tıpkı size benziyor.
Sayfa 11
Büyüyerek ne kazandım, ne kaybettim? Geçmişte hissettiklerimi ve düşündüklerimi artık asla diriltemezdim.
Sayfa 96
Yolu bilmekle yolda yürümek arasında fark vardır.
Sayfa 80 - Matrix
Hiçbir zaman kendimi gerçekleştirememiş ya da hayatımı istediğim gibi yaşayamamıştım. "Kendim olmak" ne demek, onu da tam anladığımdan emin değilim. Ben de işte bütün bu hatalarla ve pişmanlıklarla, bütün gerçekleşmemiş hayallerle, tanışmadığım insanlarla, tatmadığım yemeklerle, gitmediğim yerlerle ölecektim.
Sayfa 171
İletiler
En güzel Aşk bu…
❤️🔥 Kedi aşkımız sorgulanamaz 😌 Sayın Şekerci 🫶🏼
📚Koleksiyonuma en değerli parçayı sen kattın iyi ki varsın 🫠😻
🥰hiç bitmesin bu okuma savaşımız😍
Bir Gün Kediler Dünyadan Yok Olsaydı
Gülüzar Şekerci
İnsanlar bu anlamda vefasızdı. Bir zamanlar değer verdikleri şeyler bir gecede anlamsız hale gelebilirdi. En değerli hediyeler, mektuplar ve hatıralar bile unutulur, işe yaramaz ıvır zıvır olup çıkardı.
Bir Gün Kediler Dünyadan Yok Olsaydı
Yorumlar ve İncelemeler
İnsan sadece güzel olduklarını hatırlıyor...
Anime film ve film yönetmeliği yapan yazar, 
Genki Kawamura nın "Annem Kokan Çiçekler" kitabı, ölüm, yaşlılık, anne, baba üzerinden beni derinden etkileyen cümlelerin olduğu hafıza ve yaşanmışlıklar üzerinedir. Bu ara okuduğum kitapların benzer konular üzerinde ilerlemesinden midir, hassas olduğum bu dönemden ötürü mü bilemedim, hep bı gozlerim dolarak okudum...
Hafıza-hayattaki rollerimiz üzerinden baba olmak üzere olan bir evlat ve demans hastalığına yakalanan bir annenin hikayesidir. Geçmiş sorgulamaları, hatırlatmaları, günlük hayattaki unutmaları çok manidardı.
Eskiden elli sene bile yaşayamazdı insanlar. Uzun yaşamaya başladığımızda kanser olduk. Kanseri tedavi etmeye başladığımızda daha da uzun yaşamaya başladık, şimdi de Alzheimer hastaları arttı. İnsanlar ne yaparlarsa yapsınlar hep bir şeyle savaş halinde olmak zorundayız. "Hayat savaşı, kimlik üzerinden rollerimiz, bize yüklenen haller" yani yaşamak kendi başına zor bişi zaten. Dünya tüm bu hallerle çok tuhaf ve tehlikeli bı yer oluveriyor. Yaşanan herşeye rağmen annelik içgüdüsü bir türlü arkaya bırakılamıyor. Aşk gibi, acıma gibi, hüzün gibi.
Kendimizi felç geçirmiş gibi hissettiğimiz ikilemler içinde yaşadığımız unutma-hatirlama, çocuk konumundayken-ebeveyn olma, zaman geçsin derken-zamanı geri alma isteğimiz hayat ikilemlerini hep karşımıza çıkarır. Hayatın gerçeklerine vurguları olan bu kitabı akıcı olan diliyle üzülerek okudum. Yazarın diğer kitaplarını da okumak isterim denk gelirse, zira hiç yormayan bı üslubu var yazarın...