Hakkında
Geoffrey Wootten, Napolyon dönemi konusunda kabul görmüş bir uzman olup konuyla ilgili birkaç makale ve kitap yazmıştır.
Unvan:
Yazar
Okurlar
16 okur okudu.
5 okur okuyacak.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Fransız devrim orduları, zaman içinde bilene bilene ilk günlerdeki coşkularından tek bir adamın, yani Napolyon Bonapart'ın elinde sıkı sıkıya tuttuğu müthiş bir silaha dönüşmüştü. Napolyon bu silahı gerek şahsi ve milli davalar uğruna, gerekse Fransa ve cumhuriyetin şanı, şerefi yoluna kullanmaktan hiç geri durmamıştı. Fakat Napolyon'un Tilsit'te zirve yapmış görünen yenilmezlik efsanesi, 1814 itibariyle yerle bir olmuş haldeydi. Başka ülkeler Napolyon'un teşkilat yöntem ve taktiklerini kopya ederek özgüven kazanmış ve nihayet Rusya Seferi, sonuna kadar dayatmanın neticesinin ne olabileceğini imparatora toplam 400.000 askere mal olacak şekilde göstermişti. Rusya'daki korkunç felaketten iki sene sonra Fransa, kazanması muhtemel olmayan mücadelelerle iliğini kemiğini kurutmuş durumdaydı. Uzun uğraşların ardından ucu ucuna kurulabilen bir ittifakla, Avusturya, Rusya, Prusya ve diğer devletlerin karşı konulmaz kuvvetleri, nihayet Fransa'nın tam kalbine yüklenmeye başlamıştı. Fransa'nın Bavyera ve Saksonya gibi müttefikleriyse ya ittifaktan çekilmiş ya da istila edilmiş; böylece zaten zayıflamış haldeki Fransız milli kur'a ordusu bu büyük ittifak karşısında tek başına kalmıştı. Bu sayıca zayıf ve ikamesi olmayan ordular ile yıpratma harbine girişmeye dünden razı olan müttefikler Napolyon'u Paris kapılarına kadar püskürttüler, Napolyon'un Fransa içindeki siyasi hâkimiyeti her bozgunda azalıyordu ve kısa süre içinde mareşaller isyan ettiler; bazıları da düşman safına geçti. Müttefiklerin Paris'e girişiyle birlikte, Nisan 1814'te, Napolyon nihayet tahttan çekilmeye ikna edildi.
Sayfa 9 - Geoffrey Wootten, İş Bankası Kültür Yayınları, 2012Kitabı okudu
Wellington'ın Ordusu
İki müttefik ordusu içinde İngiltere ve müttefiklerinin ordusu en heterojeniydi. Wellington "kötü şöhretli" diye tabir ettiği bu ordu İngiliz, Hannover, Alman, Braunschweig (Brunswick), Nassau ve Flaman (Hollanda-Belçika) askerlerden oluşan çok dilli bir kuvvetti. Bunların içinde en güvenilir olanlar İngilizler ile Kraliyet Alman Lejyonu (King's German Legion, ks. KGL) efradıydı. Fakat Wellington'ın İberya'da pişmiş kimi gediklileri Amerika'da savaşmaktaydı. Onların yerini iyi talimli, fakat sınanmamış ve kendini kanıtlamamış askerler almıştı; örneğin İskoç Kıratlıları (Scots Greys) adıyla maruf o meşhur ağır süvari birliği 1801'den beri fiili hizmet görmemişti. Fakat genele bakıldığında İngiliz askeri kendini gösterecekti. Wellington'ın tümenlerinin kilit taşlarını İngiliz birlikleri oluşturuyordu; bilhassa "kilt" giyen İskoçlar hem dosta hem düşmana korku salıyordu. Taarruzlarına eşlik eden gayda nağmeleri ve korkunç haykırışları nedeniyle bu askerlere “cehennem hanımları” adı takılmıştı.
Sayfa 29 - Geoffrey Wootten, İş Bankası Kültür Yayınları, 2012Kitabı okudu
Önemli Bir Kayıp ve Napolyon'un Aptallığı
Napolyon kurmay başkanlığı için bariz tercihi olan Berthier'den faydalanamayacaktı; zira Berthier, Haziran 1815'te yüksek bir pencereden düşerek hayatını kaybetmişti. Berthier, Napolyon'un “çalakalem” tasarılarındaki teferruat hatalarını düzeltme; berbat bir el yazısı ve kötü Korsika Fransızcası ile ifade ettiği genel fikirleri fiili harekât dönüştürme becerisine sahipti. Bu itibarla Napolyon ile Berthier pek çok seferde dört dörtlük bir takım hâlinde çalışmıştır. Onun yokluğunda kurmay başkanlığı için en mantıklı tercih, Mareşal Louis Gabriel Suchet olurdu. Becerikli, tecrübeli ve işinin ehli Suchet bu zahmetli ve kritik mevki için adeta biçilmiş kaftandı; gelgelelim generallerini daima “böl ve yönet” ilkesi çerçevesinde kullanan ve zaferin şöhretinde kendisine rakip olabilecek kişileri sahneye çıkışına nadiren izin veren Napolyon için biraz fazla iyi bir kurmay başkanıydı. Öyle veya böyle bu becerikli kumandan kendini Lyon'a, yani yaklaşan seferde etkin rol oynayamayacağı bir mesafeye atanmış halde buldu.
Sayfa 16 - Geoffrey Wootten, İş Bankası Kültür Yayınları, 2012Kitabı okudu
Kariyeri boyunca uluslararası sorunların çözümü için askeri yollara başvurmakta hiç tereddüt etmemişti, fakat şimdi zamana ihtiyacı vardı ve vaziyetin bir dengeye oturmasını beklemek durumundaydı. Avrupa'da barışın tesisi amacıyla yaptığı ilk siyasi teklifler müttefiklere cömert koşullar sunuyordu. Bununla birlikte Napolyon, kuvvetlerini seferber etmeye de hazırlanıyordu ve düşmanları da onun ekmeğine yağ sürüyorlardı. Napolyon henüz Paris'e ulaşmamışken, müttefikler pek âdetleri olmayan bir şekilde anlaşmazlıklarını bir kenara koyup fikir birliğine vardılar ve Napolyon'u nihai surette çökertmek için 600.000 kişilik bir kuvvetle 25 Mart'ta savaş ilan ettiler. Napolyon'un öne sürdüğü barış koşullarını Nisan ortasında reddetmeleri, Korsikalının seferi başlatabilmek için ihtiyaç duyduğu ahlaki meşruiyeti sağlamıştı. Fransız halkı ülkesinin yeniden işgal edilme tehlikesi karşısında, bir faaliyet ve heyecan curcunası içinde savaşa hazırlandı.
Sayfa 11 - Geoffrey Wootten, İş Bankası Kültür Yayınları, 2012Kitabı okudu
Napolyon'un Sağlığı
Napolyon'un takati Elba'dan sonra çok azalmıştı ve sefer boyunca birden fazla kez takatten tamamen kesildiği de oldu. Bu sağlık sorunlarının etkisi öyle derindi ki, bir zamanlar Napolyon'un sevk ve idare yöntemine damgasını vuran o yoğun, neredeyse mutlak nitelikteki amaç birliği artık dağılmıştı. Bu sayede Waterloo Seferi'nde hasmı olan iki general de kendi hatalarının açtığı yaraları sarabilmiş ve felakete uğramaktan kurtulabilmişlerdi. Eski Bonapart'la savaşan generaller ise genellikle ikinci bir şans bulamazlardı.
Sayfa 15 - Geoffrey Wootten, İş Bankası Kültür Yayınları, 2012Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
