Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Gipi
Gipi Yorumları ve İncelemeleri
Gipi yorumları ve incelemelerini, Gipi kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Gipi puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çocuk Ben geldi geçmişten — “Duy Beni”
#196833331
Bir film izledim sanki, birbiriyle ilişkili süregiden dört farklı kurguya tanık oldum. Sonra esas kurguda geçmişle bugün iç içe geçti — ve böylece Çocuk ve Yetişkin Ben karşılaştı.
Düşünelim. Çocuk Ben’in söylediklerinin ne kadarını duyabiliyor Yetişkin Beniniz? Esasında bu muhteşem çizimler ve diyaloglar sayesinde sanki biraz daha net duyabilirmişsiniz gibi geldi bana. Zira ben duydum. Üstelik bazı anıları anımsarken olumsuz parçaların ne denli ön plana çıktığını, olumlu parçalarınsa nasıl gizlendiğini fark ettim bir daha. (Bir sürece tümüyle olumsuzluk atfeden Yetişkin tarafımızdı belki de, Çocuk tarafımız mutlu olabilmeyi daha iyi beceriyordu).
Bu kitap bir yas kitabı aslında; henüz canlı olup yitirdiklerimize ilişkin kederimizi reddetme halinin ve ardından barışabilip yas tutabilmenin kitabı.
En nihayetinde tekrar anımsadım ki, yasımızı tutmadan iyileşmek mümkün değil. Üstelik bu yas, hem Çocuk hem de Yetişkin’e ait.
Bayıldığımı söylememe gerek yok sanırım. Herkesin okumasını yürekten isterim.
Selamlar ben leyla
"Uygarlığın sona erdiği bir dönemde başlıyor 'Oğulların Diyarı'... Çocuklarına oldukça katı bir baba ve iki asi ergen ve gizemli bir kitap...
Çizgi romanları nasıl yorumlamam gerektiğini bilmiyorum, açıkçası çizimlerini mi yoksa anlatmak istediği hikayeyi mi ele almalıyım, bu konuda aklım karışık. 'Oğulların Diyarı' bence ele aldığı konu biraz eksik kalmış. Uygarlığın nasıl sona erdiği, insanların bu konuda neler yaptığı konusunda biraz daha detay isterdim. Bu biçimiyle kitap, başı ve sonu olan fakat ortası olmayan bir şey haline gelmiş."
Uygarlığın sona erdiği, karanlık ve ıssız bir dünyada; bir baba, iki oğul ve bir defter..
Gipi “Oğulların Diyarı”..
İtalyan çizgi roman ustasından post-apokaliptik bir öykü. Bazen, aslında bazen değil, hep. Kitabı okuma sürecimdeki ruh halimi, okuduğuma da bulaştırıyorum. Daha doğrusu, hava durumunun anıları tetiklemesi gibi, o ısı ya da koku, beraberinde başka şeyleri de çağrıştırıyor. Sayfa sayfa bana tesiri farklı oldu, çağrışımım boldu yani Oğulların Diyarını çok beğendim, sinematografik çizimlerini, kısa yazılı anlatımla verilen net hisleri, ki; çok karanlık, çok umutsuz bir öykü ile farklı perspektiflerden, evire çevire farklı farklı öyküler de oluşturdum zihnimde. Distopik ya da apokaliptik bir hikaye oluşturan için, okuruna bunu verebilmek ayrı bir başarı.
İnsan hayatından, temel gereksinimleri azalttığınızda ya da tümden çekip aldığınızda, durum ardılı olarak “ahlaki kurallar yıkılıp” duygusal gelişimi de sekteye uğratıp yoketme noktasına getirdiğinizde “geriye nesi kalır?”.. Bu yaşam koşullarından ötesini bilmeyen, dünyayı bu şekliyle tanımış neslin hali ne olur?Temel soruları üzerinden, zihinsel ve görsel bir ziyafet niteliğindeydi. Satın almasanız, türe yabancı dahi olsanız. (Zira sevmeyenine itici gelmesini de anlarım, hem çizgi roman hem post-apokaliptik) yine de bir kitapçıda karıştırmadan geçmeyin. Tavsiye listeme çok severek aldım.iyi ki varsınız
Dipnot; şiddet öğeleri içerdiğinden ben yaş sınırını uygun gördüm, çizgi roman diyerek kazara çocuklara almayalım lütfen.
Oğulların Diyarı: Özgün Çizimlerle Post-Apokaliptik Issızlık
M.K. Perker Kahire (Cairo), Insomnia Cafe, Air ve Todd gibi eserleriyle uluslararası alanda ün kazanmış, çizgi roman açısından çok önemli bir yazar ve çizer. Kendisi bununla da kalmayıp, dünyanın dört bir yanındaki önemli çizgi roman sanatçılarının farklı tatlardaki eserlerini dilimize kazandıran KaraKarga Yayınları’nın da genel yayın yönetmenliğini yapıyor. Yayınevinin manifestosunda, “Çizgi roman sadece tayt giyen süper kahramanlardan, pelerinli savaşçılardan, fantastik canlılardan ve kovboylardan ibaret değildir,” deniliyor. Bu söylemleriyle birlikte, kaliteli birçok sanatçının farklı eserlerini okuyucularla buluşturuyorlar.
Cem Altınışık
İncelemenin tamamı: kayiprihtim.com/inceleme/ogulla...
Karakarga yayınlarından yine postmodern soslu bir saçmalık daha! Gipi çizimleri sıra dışı bir çizer ancak kafa yapısı maalesef belirli bir yaşam tarzının temsilcisi; son dönem avrupalı çizgi romancılar da edebiyatın cenderesi post modernizm saçmalığa yelken açmış durumda. Bir hikaye akışı içinde nazi propaganda bakanı Goebels den bahsederken komünist diktatör Pol Pot araya sıkıştırılıyor ve tabii bilinçli siyasi bir tercih bu! Finlandiya lı bir askerin 1939-1940 Sovyet fin savaşında 500 Rus askerini nasıl öldürdüğünün hikaye akışında ne gibi bir anlamı var? Ben söyleyeyim kitabın pazarda satış garantisi var! Hikaye kötü ve kopuk, çizimler güzel ama o kadar işte.
kırık bi insan. landi.
insan.
hayat.
çok kısa kelimeler bunlar. hemen çıkıveriyor ağzımızdan. öylece bir anda. çabasız, derinliksiz, boş, basit..
ama bi insan düşündüm, onun hayatını düşündüm, kocaman bir ağaç gibi.. yüzlerce dalı olan, kökleri olan. öylece senelere hükmeden.
landi’de böyle bir insan, böyle bir ağaç işte. gerçekliği anlatılarda, geçmişte bulan bir insan. aşkının ihanetine uğrayan insan. aynaya bakmaya korkan insan. terkedilmiş insan. boşlukta insan. kırılmış insan. unutan insan. ölmüş insan. yaşam umudu olan insan.
bu onun hayatının hikayesi. en azından o hikayeye açılmış tek bir pencere. ağacın dallarından yalnızca birkaçı.
ağaçların derilerinin zalim olabileceğini unutmadan okursak belki,
belki,
o zaman bu kadar kolay ağzımızdan dökülemez bu kelimeler. o zaman belki insan deyince bir dururuz. gözlerimiz dolar, belki ağlarız. belki de genzimize takılır bu ağır kelime. konuşamayız bile.
ama yalnızca okursak.
Aslında tam okumuş sayılmam. Annemin işten çıkmasına yarım saat varken mağazada karşılaştık. Çizimleri ilgimi çekti, açıp incelemeye başladım. Sonra da hızlıca okudum. Zaten kısa diyaloglarla çok şey anlatmış. Fakat hakkını verebildiğimi düşünmüyorum. Yakın zamanda alıp tekrar inceleyeceğim.
"insan büyüyünce böyle mi oluyor?" diye soruyor gipi. "dikkatini dağıtmak için başka şeyler mi düşünüyor?" annesi ölmek üzere olan kahramanımız karmanın varlığını, hayatın bir döngü olup olmadığını, iyi ile kötü arasında sebep sonuç ilişkisi bulunup bulunmadığını sorguluyor. minik anektodlarla süslü nefis bir film gibi. gipi'den yine ustaişi bir çizgi roman. ıskalamayın derim.
çizim tarzı ve atmosfer harika dışa vurulmuş, bunların yanında başlangıçta olay örgüsü kuvvetli ilerliyorken sonlara doğru hikaye ucuzlaştı. Bir de fantastik bir dünya oluşmaya başlamışken sıkılıp bırakılmış devam ettirilmemiş gibi.. acımasız olmak istemiyorum sadece tatmin olmadım diyebilirim
Çizimler harika diyebilirim ancak konu o kadar vasat ki Angouleme çizgi roman festivali'nde en iyi senaryo ödülü almış (Çizgi roman ödül sistemini siz düşünün) Disütopik ve umutsuzluk vaad eden bir hikaye ama başı sonu kendince tutarlı; Gipi anlatmak istediği hikayeye kesinlikle merak unsuru koymuyor bu da okurken bitse de gitsek havası yaratıyor okuyucu da, vasat heyecansız ve kendini çok önemseyen bir hikâyeci okumak isterseniz buyurun...
