Titrek istikbalimin çıkmaz sokağı telaş,
Dökülür rezil hüsran ruhuma yavaş yavaş...
Acizliği resmeder kalbimden bir damla yaş;
Çekip te gidersen sen, kiminle güleceğim.
Ah can sızım Mehlikam, sende yok olacağım!
Anlarım gece vakti uykumu böldüğünde
hangi dilden ibaret olduğunu o sihrin
renklerini sağarım yüzüme güldüğünde
-çocukluğum sînemde köşe bucak çığrışır
çocukları kadardır güzelliği her şehrin
her çocuk gözlerinde emîn bir şehir taşır..
"Açıyor beliğini hangi çiçeğe baksam,
Hangi dilden konuşsam işliyor peteğini.
Atfı aşktan ibaret alelade bir akşam.
Sen tehir etme, çık gel, o mis kokunu getir...
Kaldırınca o anaç yamaçlar eteğini,
Gök, yüzünü öpüyor; gökyüzünü Belemir..."