Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Hatice Altunay

Hatice AltunayAtatürk Çiçeği yazarı
Yazar
0.0/10
0 Kişi
6
Okunma
1
Beğeni
1.503
Görüntülenme

Hakkında

1962 Muğla –Ortaca doğumlu. Uludağ Üniversitesi Necatibey Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi. İlk görevine Sivas ilinin Zara ilçesinde başladı. Üç yıllık görevinden sonra eş durumundan Marmaris lisesine atandı. Daha sonra Marmaris Sabancı Lisesi, en son Marmaris Sabancı Anadolu Lisesinde Türk Dili ve Edebiyatı öğretmeni olarak görevini sürdürmektedir. Yirmi üç yıllık öğretmen olarak görevine devam etmektedir. Evli ve bir kızı vardır. Muğla ili kapsamında yerel gazetelerde, yazıları, şiirleri yayınlanmıştır. Marmaris’te Damla, Ortaca ‘da İspinoz, adlı sanat dergilerinde şiirleri, deneme, öykü türünde eserleri yayınlanmıştır. Marmaris Lisesi olarak görev yaptığı yıllarda Birikim adlı Okul ve sanat içerikli derginin çıkmasında, sanat ağırlıklı metinlerde öğrencileri teşvik etmiştir. Muğla’da, Ortaca’da, Dalyan’da düzenlenen sanat etkinliklerine katkı sunmuştur. Öğrencilerine kitap, sanat sevgisi aşılayarak metin yazma çalışmalarını sürdürmektedir.(Özellikle öğrencilerin yazma çalışmalarına destek verir.)Etkin olarak şiir dinletileri düzenlemektedir. Muğla ili dışında Muş’ta yayınlanan Siya, Trabzon‘da Kıyı, Uzak, Bulancak ADD vb dergilerde şiirleri, düz yazıları yayımlanmıştır. 21 Mart’ta “Geç Kalan Sezgi” adlı ilk şiir kitabı okuyucularıyla buluştu. “Fısıldayan Kadın” adlı öykü kitabı yayınlandı. “Yol” adlı şiir seçkisinde şiirleri yayınlandı. Güncel Sanat Dergisinde öykü ve şiirleri yayınlanmıştır, Derginin düzenlemiş olduğu Kaygusuz Abdal adına yapılan şiir yarışmasında 3.cü olmuştur. Şiir, öykü, deneme türlerinde çalışmalarını sürdürmektedir.
Unvan:
Eğitimci, Yazar
Doğum:
Muğla, Türkiye, 1962

Okurlar

1 okur beğendi.
6 okur okudu.
1 okur okuyacak.
Reklam

Sözler ve Alıntılar

Tümünü Gör
Bir yastık arıyorum seslerinden mühim değil sonrası
Zihnimden binlerce kez ölüm geçmesine rağmen beynim yaşamla doluydu. Ailemi, okulumu, ideallerimi tekrar ediyordum. Ben ölmemeliyim. Okumak uğruna yaşamalıyım ben. İnsan son karede yalnızca sevdiklerini gözünün önüne getiriyor; beyin yaşamdan yana şansını kullanmak istiyor.
Sayfa 41
Reklam
Başkalarının mutluluğu mutluluğum olsun demiyorum çünkü başkaları beni yok sayıyor. Ezip geçiyor gerektiğinde. Onları mutlu etmek adına geçen günlerim cayır cayır yanıyor. Ve ben içimdeki kuşları birer birer öldürüyorum. Kendini yargılayan, gerekirse öldüren insan olmayı özlüyorum. Diğer insanlar da aynı yargılamayı yapsalar kaçış ve kırılganlık yaşanmayacak. J.J.Rousseau'nun, "olağanüstü zamanlardaki dostluklarına" gerek kalmayacak. İçi dışı bir aynayla yaşamak mutluluğu tüm insanlığa nasip olmayacak. Gücüm yeter mi beklemeye inan hiç bilmiyorum. Kimlikler, hırslar, sınıf savaşımları, kör ve sağır bağımlılıklar dışında insanlar yüreklerin ne kadar güzel olduğunu fark edip (şaşkınlık içinde olmadan) ilk kez göç etmeden kendilerini ve kendi gerçeklerini yaşayacaklar ve ben hiç gitmek istemeyeceğim sevgili yurdumdan. Dünyaya yürekliliğin ve özgürlüğün egemen olduğunu görüp bakışımı ayva yaprağındaki çiğ tanesine döndüreceğim. İçimdeki kuşlar... İçimde... Kuşlar... İçimdeki kuşları birer birer... Okşayabilmek bir kuşun kanadını. Özleyeceğim.
Sayfa 23
Henüz kayıt yok

Yorumlar ve İncelemeler

Tümünü Gör
Henüz kayıt yok