Helene L'Heuillet Reviews
You can find Helene L'Heuillet reviews, Helene L'Heuillet book reviews, Helene L'Heuillet ratings on 1000Kitap.Anlatılan mevzuları birbirine bağlamakta zorlandım. Alaka kurmaya çalıştım hep. Genel olarak okurken de zorlandım zaten. Tam akacak gibi olurken alakasız bir şeyle tıkanıyor konu. Bazı cümleleri anlamak için uğraşırken beynim yandı. Çeviriden olabilir mi acaba diye düşünüyorum. Olabilecek en zor şekilde çevrilmiş sanki. Okuyacaksanız eğer etrafınızda çoluk çocuk olmasın, TV müzik de açmayın. Ses olmasın. Bu tarz kitapların, hayatın belli dönemlerinde olmak üzere en az iki sefer üstünden geçilmesinin gerektiğini düşünüyorum. Yani biraz daha yaşayıp görüp tekrar okuyacağım.
Bazen bildiğimiz gerçekleri okumak da bir farkındalık oluşturuyor. Bu kitap da onlardan biri oldu benim için. Hiçbir yere yetişme gereksinimimiz olmadan yürürken dahi hızımızı kesemiyoruz. Sürekli bir acele sürekli bir hız peşinde koşuyoruz. O durgunluğu yaşadığımızda tam olarak yaşadığımızın farkına varsak da o ânı yaşayabilmek çok kolay olmuyor.
Deniz kenarında, yüzüme hafif rüzgar vururken gün batımını izleyebildiğim ve o anda uzun bir süre kalabildiğim için şanslı hissediyorum.
Bu hızlandırılmış hayatta birçok anı kaçırdığımız gibi birçok şey yüzünden de yetersizlik hissi yaşıyoruz.
Kendimiz için bir kahve yapıp huzur bulduğumuz bir yerde içmek öznel zamanımızı oluşturmamıza yardımcı oluyor. Bu basit eylem dahi fiziksel ve ruhsal iyilik hali oluşturuyor. Sıkıştırılmış ve hızlı hayatlara mecbur ediliyoruz. Kitapta bu konulara değiniyor, ben çok severek okudum. Oldukça akıcı ve dili hafif bir kitaptı.
Kitapta üzerine düşündüğüm konular;
Öznel zaman
Can sıkıntısı
Hüzün
Derin düşünce
Ân
Hızlandırılmış yaşam
Uykusuzluk
Zaman... Hepimiz onun peşinde koşar, her anı dolu dolu yaşamaya çalışırız. Peki ya size gecikmenin de bir güzelliği olduğunu söylesem? Hélène L'Heuillet'in "Gecikmeye Övgü" adlı kitabı tam da bunu yapıyor.
Kitap, modern yaşamın bize dayattığı zamana karşı bir manifesto gibi. Sürekli bir yerlere yetişme telaşı, her anı optimize etme çabası... Bu koşuşturmacada kendimizi kaybediyoruz. L'Heuillet ise gecikmenin bize kendimizle yüzleşme, anı yaşama ve zamana meydan okuma fırsatı sunduğunu savunuyor.
Kitapta yazar, gecikmenin farklı yönlerini inceliyor. Uykusuzluktan anneliğe, çalışma yaşamının katı kurallarından çocuklukta ısrar etmeye kadar pek çok konuda gecikmenin etkilerini ele alıyor. Bunu yaparken de samimi ve akıcı bir dil kullanıyor.
"Gecikmeye Övgü", zaman algımızı sorgulamamızı ve hayatın ritmini kendimiz belirlememizi sağlayan bir kitap. Zamanla barışık olmak ve anın keyfini çıkarmak istiyorsanız, bu kitap tam size göre!
Bayıldım.
Neredeyse bütün cümlelerin altını çizdiğim bir okuma oldu.
Geç kalmaktan korkmanın, hızlandırılmış hayatın neleri kaçırmamıza sebep olduğunu anlatıyor yazar.
Zaman nereye gitti?Ellerimizin arasından kayıp giden ve sürekli yakalamak zorunda olduğumuz bir şey gibi bahsediliyor zamandan.İnsanı,yetişememek kadar yoran başka bir duygu daha yoktur herhalde.Bir şeyleri zamanında yapıyor olma hissi elbette çok tatmin edici fakat geldiğimiz noktada öyle aşırı bir hâl aldı ki bu durum; artık sadece yapmış olmak için yapıyoruz pek çok şeyi.Yetişmek için, ıskalamamak için...
Herkes 'an'dan anı yaşamaktan bahsedip duruyor fakat kimse durmaktan, beklemekten bahsetmiyor.Hal böyle olunca da hepimiz hızlı olmak için çaba sarf ediyoruz.
Hızlandırılmış hayatımızda okumak, beklemek,randevusuz planlar yapmak değeri kaybetti.Sanki randevusuz ve plansız hareket edersek bütün işler aksayacak ve dünyayı kurtarma görevi başkasına kalacak gibi davranıyoruz.Alışkanlıklarımızın içi bomboş ve meşguliyet hepimizi donatmış durumda. Sahiden meşgul müyüz?
son birkaç bölüm iyiydi ama diğerlerinde sürekli yargı cümleleri kuruyor. şu şöyledir, bu böyledir. ama onları destekleyici yeterli yan paragraf yok. bu kadar havada kalan yargı üstüne bir de konu benzerliği gördüğü her şeye atıfta bulunmuş. milletin gazına geldiyseniz ağrolun
Gecikmek bir nevi başkaldırıdır. Kime veya neye mi? Hız toplumuna!
Bu tarz yazıları da yazarları da çok seviyorum. Nereye gittiği bile belli olmayan çağımızın toplumlarına "Biraz durun ya da yavaşlayın, biraz düşünün!" diyorlar sanki.