Hakkında
Mustafa İlhan Geçer (d. 1917, Bakırköy, İstanbul - ö. 20 Ocak 2004, İstanbul), Türk yazar, şair, araştırmacı, eleştirmen, güfteci. Hisar dergisinin ve Hisarcılar akımın kurucularındandır.
1965 yılında bir şiir kitabı yayımlamış Askerî Doktor Nafiz Bey'in oğludur. Erdek İlkokulu'nu 1928'de bitirdikten sonra ortaöğrenimine Robert Koleji'nde devam etti. 1938 yılında Kabataş Erkek Lisesi'ni bitiren Geçer, İki yıl kadar İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'nde öğrenim görürken öğrenimini yarıda bırakarak Galata Maliye Vergi Dairesi'nde tahakkuk tebliğ memuru olarak çalışma hayatına atıldı. 1945-1950 yılları arasında Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü'nde ve TRT Ankara Radyosu'nda çalıştı. 1950-1961 yılları arasında Sosyal Sigortalar Kurumu'nda İşçi Sigortaları ile İhtiyarlık Sigortası bölümlerinde görev yaptı.
Şiirlerinde daha çok "İlhan Geçer" imzasını kullanan Mustafa İlhan Geçer'in ilk şiiri olan Gözlerin 1934'te Vakit gazetesinin gençlik sayfasında yer aldı. Öteki şiir ve yazıları Anadolu, Çağrı, Çınaraltı, Dergâh, Hisar, İstanbul, Millet, Milli Kültür, Sanat ve Kültür, Size, Son Havadis, Tercüman, Türk Dili, Türk Edebiyatı, Vakit, Varlık, Yarımay, Yedigün, Yücel gibi dergi ve gazetelerde yayımlandı.
Geçer, 1950 yılında Munis Faik Ozansoy, Mehmet Çınarlı, Gültekin Samanoğlu, Nevzat Yalçın ve Mustafa Necati Karaer ile birlikte Hisarcılar grubunu oluşturdu. Mart 1950'de yayınlanmaya başlayan Hisar dergisinin kurucularından olan Mustafa İlhan Geçer çeşitli aralıklarla (1950-1957; 1964-1980) 30 yıl süreyle derginin yazı işleri müdürlüğünü yaptı.
Tam adı:
Mustafa İlhan Geçer
Unvan:
Türk Araştırmacı, Eleştirmen, Güfteci, Şair Yazar
Doğum:
Bakırköy, İstanbul, Türkiye, 1917
Ölüm:
Üsküdar, İstanbul, Türkiye, 20 Ocak 2004
Okurlar
7 okur beğendi.
19 okur okudu.
1 okur okuyor.
15 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Yollar sana sevinç bana hüzün verecek
Boynu bükük döneceğim odama
"Unut beni" diyordun ayrılırken
Unutmak kolay değil ama.
Hani o ansızın çekip gidişin var ya
Ondan beri kapandı mutluluğumun yolu.
Şarkılar ruhuma dökülen nehir
"Firkatin aldı bütün neşe-i tubım"
Bu gece özleminle biraz daha harabım.
•MELÂNKOLİ •
O şehirde gene şarkılar söyleniyordur
Karşılık görmemiş sevgiler üstüne
Işıkları sönmüş odamda
Yarım kalmış şarkımı duyuyor musun
Beni sorarsan gene yapayalnızım
Sen sıcak döşeğinde rahat uyuyor musun
Boş kalan yastığımı başkası mı doldurmuş
Ellerini okşayan o yabancı kim
Öyle uzak bakma yüzüme
Seni artık yolundan döndürecek değilim
Ne o gözlerin dolmuş yoksa ağlıyor musun
Kırk yılda bir olsun beni anıyor musun
Özlediğin hayatı buldun mu bilmem
Gözlerinde hâlâ hüzün var gibi
Gene yüzün gülmüyor anlat nedendir…
Seni sular gibi denizler gibi sevmiştim
Sen sularca denizlerce güzeldin
Gözlerinde bir deniz büyüyordu aydınlık
Yüzünü getirip gecenin ortasına koyuyordum
Senin engin yüzün hiç bitmiyordu
Üşüyen çocuklar gibi
Birbirimizin sıcaklığına koşuyorduk.
İletiler
Unutacaksın bu şehrin garip gecelerini
Yıldızlara uzanamayacak ellerin
İlhan Geçer
Dalında kurudu ümidin goncaları
Sevdaya alkış tutan elleri kader kırdı
Bir türlü bulamadım o dörtlü yoncaları
Aşkın mutlulukları çözülmeyen bir sırdı🧡
İlhan Geçer
