İftarı gözləyərkən...
Hər dilimi fərqli rəngdən ibarət olan bir pərpərə təsəvvür edin: məsələn, qırmızı, yaşıl, bəyaz və sarı. Pərpərəni elektrik cərəyanına qoşun və diqqətlə baxın. Elə ki pərpərə sürətlə fırlanmağa başladı, qəribədir ki, bütün rənglər itəcək, gözünüzə yalnız və yalnız bir rəng görünəcək - bəyaz!
Elm tarixində Nyuton pərpərəsi adı ilə məşhur olan bu eksperimentin bizə demək istədiyi budur ki, sürət bir çox şeylərin qatilidir. Fəsilləri bir-birindən ayırmaq, rənglərin bütün çalarlarını dərindən duymaq istəyirsinizsə, dayanın və ....sevin
Haradan gəlmisən, haradasan və hara gedəcəksən? Bunlar insanın əsas sualları olacaqdı, bəs niyə olmadı? Hansı "oyun" qatdı başını, hansı "əyləncə" yumdu gözünü?
Getdiyin yolun, yol bitdikdən sonra yanlış olduğunu anlamaq və ya görmək çox üzücüdür, bəzən də fəlakətdir.
Belə hal baş verməməsi üçün, özünü və qərarlarını sorğu-sual edəndə obyektiv olmaq lazımdır (əgər edirsənsə).İnsan beyninin belə bir xüsusiyyət var; Yanlış etmək ehtimalımız ağlımıza gələndə beyin öz seçimlərimizi müdafiə edir , fərqli anlamlar verir və haqq qazandırmağa çalışır.Sanki bizi uyuşturur.Heç dünyanın hay-küyü, bər-bəzəyi, manipulyasiyası və s. buna imkan vermir
Bu prosesin müxtəlif səbəbləri var.
1)Beyin heç vaxt səhv çıxmaq istəmir
2)Bu seçilmiş yolda irəliləyib deyə əziyyətinin boşa çıxmağını qəbullanmır
3)Səhv etməyin ətrafdan utancı və yeni qərarı həyata keçirməyin əziyyəti
Hətta ünsiyyət tənqid və qınaq formatında olarsa beyin avtomatik özünü müdafiəyə keçir və o ünsiyyət boyu özünü müdafiə edir (tənqidə açıq insanlar istisna)
Onda fəlakət olur ki,bu seçim həyata anlam verən seçimlərdən olsun
İlqar Kamil gözəl təsvir edib
- Hə, əzizim, gün gəlir, anlayırsan ki, bir addıma dəyməz şeylərin ardınca düz bir ömür qaçmısan... Sən də bazar piştaxtalarında boy-boy sərilmiş hər hansı bir qəzetsən: axşam düşüb, alver bitib və bazara soxulan avara külək indi də səni piştaxtanın üzərindən qopardıb ayaqlar altına salmağa çalışır...
Yerində-yurdunda olmamaqdan Allaha sığınıram!
Məsələn, elə gözəl ağlayırsan ki
ağlatsammı bir də?
qəddar-qəddar düşünürəm hərdən.
Elə gözəl darıxırsan ki, gülüm,
adam çıxmaq istəmir gizləndiyi yerdən.
Kitabı oxumayın ki... Söhbət edin onunla, həmdəminiz olsun. Ağlayın, gülün, üzülün, sevinin onunla. Çünki müəllifim insan psixologiyasının ən dərin qatlarına enib orada təhlillər aparmaq, obrazlarla yaşamaq, onları oxucuya sevdirmək işinə çox gözəl bələddir.
Hər başlıqda xüsusi bir sevgi qatıb hekayəsinə yazıçım. Məsələn, yol haqqında elə cümlələr
Məsələyə dini baxımdan yanaşmağı romanın adından təxmin edilə bilər.Ancaq kifayət qədər qarşılıqlı ittihamlar arasında açıq qalan suallara yer verilir,o qədər də dərin mənalı olduğunu demək olmaz
Roman iki gəncin bir-birinə olan təmiz sevgisindən və onların qarşılıqlı münasibətindən bəhs etsə də, Azərbaycan ədəbiyyatında az işlənmiş parapsixologiya, ölümdən sonrakı həyat, ölümə yaxın təcrübə kimi məsələləri də incəliyinə qədər çatdırmışdır. Müəllif ilk romanı ilə həqiqətən uğurlu bir addım atıb desəm, yanılmaram. Həm qeyri-adi süjet xətti,