İrfan Görkaş, bu eserinde felsefe ile dilbilimini harmanlayarak Türkçede felsefe yapmanın imkânı olup olmadığını dört Türk âlimin eserlerinde kullandığı varlık terimleriyle incelemektedir.
Kaşgarlı, Yesevî, Yunus ve Âşık Paşa'nın eserlerinde varlık kavramlarını tahlil eden Görkaş, aslında bu eserdeki bölümleri, muhtelif zaman ve yerlerde yayınladığı yazılardan yahut sunduğu bildirilerden derlemiştir. Ana fikrini toplu bir şekilde sunsa da “Türk dilinde felsefenin imkanı” gibi bir alt başlığa sahip olması, mahiyeti açısından beni daha fazla beklentiye sokmuştu. Bu yüzden beni tam olarak tatmin etmedi. Yine de eserin okunması gerektiği kanaatindeyim...
Yunus Emre'ye göre insan varlığı, bir bütün olarak aynı zamanda "nefs"tir. Yunus Emre Kendü'nün ikinci yani insanla ilgili anlamını nefs ile ifade etmektedir ve nefsin varoluşunun amacı, "akl-ı kül"e ulaşmaktır.
Klasik felsefenin “imkân” anlamıyla denilebilir ki bol/gay fiili, bir oluş, bir hal, bir sıfat, bir fiil vb. bir varoluşu ve varoluştaki değişim imkânı ve iktidarını göstermektedir.