Üzerinde konuşmadan hemfikir oldukları şey, insanların aynı şeyi düşünmek zorunda olmadan da bir arada kalabilecekleriydi. İkisini birlikte tutan da buydu zaten. Hayat görüşlerinden, dünyaya ve insanlığa bakış açılarından bağımsız ve daha da önemli olan bir şeye tutunarak birlikte kalkabilmişlerdi; Sevgiye. Sevgi, aşk, her türlü fikirden, bütün görüşlerden, hatta insanoğlunun tecrübe ettiği bütün hislerden daha güçlüydü. Birbirlerini değiştirmeyi akıllarına bile getirmeden, yan yana yürüyorlardı.
Sabahattin Ali’nin dediği gibi, dümdüz yolda yürürken ayağımız bir şeye takılır hani. Dönüp, ayağımızı acıtan şeye nedir diye bakarız önce…Bilmek,acıdan daha mühimdir bazen..
|