Sözgelimi, “kendinde şey” ve “özne” yani, “ben bilinci” pre linguistik gerçekler değildir; zira, dilin nesnel olarak tasvir ettiği önceden mevcut olgular yoktur. Her tasvir bir yorumdur. Yorum, dil içinde birbiriyle karşılıklı ilişki, fonksiyon ve etkileri bulunan özne ve nesnenin özgür bir oyunudur.
Özne ile nesne de konuşma figürleridir.