Hakkında
Konstantin Georgiyevich Paustovsky, 1965'te Nobel Edebiyat Ödülü'ne aday gösterilen bir Rus Sovyet yazarıdır.
Konstantin Paustovsky Moskova'da doğdu. Zaporozhian Kazaklarının soyundan gelen babası, demiryolu istatistikçisiydi ve "tedavi edilemez bir romantik ve Protestan" idi. Annesi bir Polonya entelektüel ailesinden geldi. Konstantin, kısmen kırsal kesimde ve kısmen Kiev'de büyüdü. Mikhail Bulgakov'un sınıf arkadaşı olduğu Kiev'in "İlk İmparatorluk" klasik okulu Gymnasium'da okudu. Konstantin 6. sınıfa geldiğinde babası aileden ayrıldı, bu nedenle yaşamak için özel ders vermek zorunda kaldı. 1912'de Doğal Tarih Fakültesi Kiev Üniversitesi'ne girdi. 1914 yılında Konstantin Paustovsky , Moskova Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ne geçti, ancak I. Dünya Savaşı eğitimini yarıda kesti. İlk başta Moskova'da bir araba görevlisi olarak çalıştı, daha sonra bir hastane treninde bir sağlık görevlisi olarak görev yaptı. 1915 yılı boyunca tıbbi birimi Polonya ve Beyaz Rusya üzerinden geri çekildi. İki kardeşi cephede öldükten sonra Konstantin Moskova'daki annesine döndü, ancak daha sonra ayrılıp dolaşarak birçok işe el attı. Yekaterinoslav'da metalürji fabrikalarında (şimdi: Dnipropetrovsk, Ukrayna) ve Yuzovka (şimdi: Donetsk, Ukrayna) çalıştı. 1916'da Taganrog'da yaşarken Taganrog Kazan Fabrikasında çalışmıştır (şimdi: Krasny Kotelschchik)
Paustovsky daha Gymnasium'da yazmaya başladı. İlk eserleri taklit şiirdi. Yazdıklarını, sonunda mektuba yazacak olan Ivan Bunin'in yazdıktan sonra "Sanırım gerçek şiirin, senin gerçek şiirin, nesir" derken, burada yeterince kararlıysan, önemli bir şeyi başarabileceğinden eminim. ." İlk öyküleri 1911 ve 1912 yıllarında "Na vode" ("On The Water") ve "Chetvero" ("The Four") idi. Birinci Dünya Savaşı sırasında Paustovsky cepheye bazı hayat taslağı yazdı ve bir Bunlardan da yayınlandı. İlk kitabı olan Morskiye Nabroski ("Deniz Eskizleri") 1925'te yayınlandı, ancak pek fark edilmedi . 1927'de Minetoza ve 1929'da romantik romancı Blistaiushie Oblaka ("Parlayan Bulutlar") izledi . Bu dönemde yaptığı çalışmalar, Alexander Grin'in yanı sıra "Odessa okulu" ( Isaac Babel , Valentin) yazarları tarafından etkilenmiştir. Kataev ve Yuri Olesha ). 1930'lu yıllarda Paustovsky çeşitli inşaat alanlarını ziyaret etti ve ülkenin endüstriyel dönüşümüne övgü atarak yazdı. Bu döneme ait romanlar Kara-Bugaz (1932) ve Kolkhida (1934) ' dır . Kara-Bugaz özellikle övgü aldı. Kara-Bugaz Körfezi çevresindeki hava gizemli derecede ağır olan esasta macera ve keşif hikayesidir. 1847'de başlar ve bir grup Kızıl Muhafız , ıssız bir adada ölüme terk edildiğinde Rus İç Savaşı dönemine geçer. Bununla birlikte, bir araştırmacı tarafından kurtarılan kurtulan var. Hayatta kalanlardan bazıları bölgenin doğal zenginliğinin araştırılması, geliştirilmesi ve incelenmesine yardımcı olmaya devam ediyor.
Paustovsky, Severnaya Povest'de tarihsel temaları keşfetmeye devam etti ("Tale of the North", 1938). Bu masalı Saint Petersburg'daki Çarlık Karşıtı Decembrist ayaklanmasından sonra ayaklanmaya katılan yaralı bir subay ve bir denizci buza karşı İsveç'e doğru ilerlemeye çalıştı. Bir dizi dramatik olayda yakalanırlar. Yıllar sonra, 1930'ların Leningrad'ında , olaylara katılanların torunları beklenmedik bir şekilde bir araya geldi. Örneğin, 1930'ların sonlarında, Rus doğası, Letniye Dni'de ("Yaz Günleri", 1937) ve Meshcherskaya Storona'da (1939) Paustovsky için merkezi bir tema olarak ortaya çıktı. Paustovsky için, doğa, insanın kendisini günlük bakımlarından kurtarabileceği ve ruhsal dengesine kavuşabileceği çok yönlü bir ihtişamdı. Bu doğaya odaklanma Mikhail Prishvin ile karşılaştırmalar yapmıştır. Prishvin'in kendisi, "Ben Prishvin olmasam Paustovsky gibi yazmak isterim" diyerek günlüğüne yazdı.
II. Dünya Savaşı sırasında Paustovsky, güney cephesinde bir muhabir olarak görev yaptı. 1943'te Paustovsky, A. Gendelshtein'in yönettiği " Lermontov " un Gorky Film Stüdyosu üretimi için bir senaryo hazırladı . Not bir başka çalışma Wood of Tales (1948) 'dir. Bu hikaye Çaykovski'nin bir senfoni bestelediği 1890'lı yıllarda uzak bir ormanda açılıyor. Yerel ormancının genç kızı sık sık Pyotr Ilyich Çaykovski meyvelerini getirir. Yarım yüzyıl sonra, bu kızın kızı, yerel orman istasyonunda bir laboratuvar teknisyeni.
1948'den 1955'e kadar Paustovsky Maxim Gorki Edebiyatı Enstitüsünde ders verdi. Paustovsky, yeni yazarları halkın dikkatine çekmeye ve Joseph Stalin yıllarında bastırılmış yazarları yayınlamaya çalışan birkaç edebi koleksiyon olan Literary Moscow (1956) ve Tarusa'dan Pages'u da düzenledi.
Diğer önemli eserler arasında Snow , Crossing Ships (1928); Karadeniz (1936); ve Yağmurlu Şafak (1946). Paustovsky ayrıca "Çelik Yüzük" de dahil olmak üzere çeşitli oyunların ve masalların yazarıdır.
Belki de Paustovsky'nin en ünlü eserinin özgeçmişi "Povest o Zhizni" ("Bir Hayat Öyküsü"). Kesin tarihsel bir belge değil, yazarın iç algıları ve şiirsel gelişimine odaklanan uzun, lirik bir masaldır. Bir olay biyografisi yerine, "ruhun biyografisi" olarak adlandırılmıştır. Buna rağmen, I. Dünya Savaşı'nın çalkantılı yıllarında Rusya İç Savaşı sırasında ve Rusya'nın Paustovsky'nin katıldığı Sovyetlerin yükselişinde Rusya'da eşsiz bir hayat görüşü getiriyor.
1965'te, Paustovsky edebiyat için Nobel Ödülü'ne aday gösterildi, ancaj ödül Mikhail Sholokhov'a verildi.
14 Temmuz 1968'de Moskova'da öldü.
Tam adı:
Konstantin Georgiyevich Paustovsky
Doğum:
Moskova, Rusya, 31 Mayıs 1892
Ölüm:
Moskova, Rusya, 14 Temmuz 1968
Okurlar
4 okur beğendi.
58 okur okudu.
32 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
Neden sancılar eksik olmaz iyi insanların yüreğinden
Sayfa 20Kitabı okudu
beni en çok mutlu eden şey:edebiyat
Yaşamımda edebiyattan başka bir şeye yer olmadığını düşünmeye başlamıştım.
Sayfa 35Kitabı okudu
Hayatı çok ciddiye almış,çok görmüş,çok düşünmüştüm ve sürekli bir kaygıyla yaşamıştım.
Sayfa 38Kitabı okudu
Yoksul evlenirse,geceler bile kısalır.
Sayfa 25Kitabı okudu
‹‹Namuslu ve cesur bir insan yüreğinden daha güzel ne olabilir? Halkının ve tüm insanlığın mutluluğunu ve adaletini kurmaya çalışan insandan daha güzel ne olabilir? Hiç,›› der yazar.
İletiler
❝İnsan genelde güzel şeylerden utanır, mesela insanlıktan, aşktan, gözyaşından, hasretten, gri olmayan her şeyden.❞
✧ 
Konstantin Paustovski
Yüzlerce yolun geçtiği bir kavşakta, insanlar, aslında tüm geçmiş yaşanmışlıklarının bu buluşma an'ı için bir hazırlıktan ibaret olduğunu bilmeden, şans eseri birbirleri ile çarpışırlar.
Konstantin Paustovski
На пересечении сотен дорог
случайно сталкиваются люди,
не зная,
что вся их прошлая жизнь была подготовкой к этой встрече.
К. Г. Паустовский
Gece sohbetlerinden sonraki sabahlar, insanlar göz göze gelmekten utanırlar.
Konstantin Paustovski
Утром после ночных разговоров люди стыдятся смотреть друг другу в глаза.
К. Паустовский
Yorumlar ve İncelemeler
