Öykü yarışmasında birincilik ödülü almış bir kitaptan daha fazla şey bekliyor insan. İroni, kısmen gülmece, biraz şiirsel bir anlatımla masa, ceket, fantastik bir yaratık gibi kahramanlarla tüketim çılgınlığı, gazeteci sorumluluğu, baba kız, baba oğul iliskisine değinilmiş.
Yazarın tarzı hoşuma gitti, kendine has anlatısı var.
Türü hikaye ama bana hikayeden çok masalı çağrıştırdı çünkü, yaşanmış veya yaşanması mümkün olan olayların okuyucuya haz verecek şekilde anlatıldığı kısa edebi yazılara “hikaye (öykü)” denir. Burada anlatılanların olası muhtemel olaylar olduğunu zannetmiyorum. Meraklandırıcı, keyif verici.
Dipnotum: Yazarın kişiliği, yazılarına yansıyor.
Özel Notum: değersiz bir eşya olurken, karşıdan bakan değer-siz bir insan olmayı sakin, manipülasyon yapmadan düşündü-ren hikaye.
Kitap Yorumum: Bir kaç gün önce yolculuk arkadaşım "Lacivert Kadife Ceket"ti. Başladığım sabahın, akşamında yoğun bir temponun içinde kitabı bitirdim. Hikâyelerin başlangıçlarında, hayata başka bir bakış açısından bakıldığı anlaşılıyor ve sonunu merak etmeye başlıyorsunuz. Ortalarına geldiğinizde içiniz sıkılmaya başlıyor "Tamam şimdi şu an bırakıyorum." deseniz de kitabı kenara bıraksanız da "Acaba ne olacak?" sorusu aklınızı kurcalıyor ve tekrar elinize alıp okumaya başlıyorsunuz. Sonunu merak ettikçe hikâyenin içine daha çok giriyor ve kopamaz hale geliyorsunuz.
Bittiğinde ne mi oluyor? Benim için: İyi ki okumuşum dediğim bir kitap... Başından sonuna farklı bir hikâye… Daha yeni hikâyeleri merakla bekliyorum.
