Levent Altun Sözleri ve Alıntıları
Levent Altun sözleri ve alıntılarını, Levent Altun kitap alıntılarını, Levent Altun en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
'Biliyor musun?' dedi Ayhan. Aslında martılar etçil hayvanlar ama İstanbul'da simitle besleniyorlar.
Yüzünde alaycı bir ifade vardı. 'Martıları da değiştirdik, kendimiz gibi.'
Ya kimseye anlatamadıklarından, ya da anlattıklarının hiç kimsenin anlayamamasından. Gerçi benimki de aynı gerekçe. Hem anlatamıyorum hem anlatsam da tuhaf buluyorlar.
İster öldürün, ister tedavi edin. Ama yaralı bırakmayın beni.
Hem sevgililerinin içindeki mezarlıkta bir ceset haline dönüşüyorlardı. Hem de kendi içlerindeki mezarlığa ceset taşıyorlardı.
...
Zamanla içlerindeki mezarlık doldukça, eski cesetleri içlerinden çıkarıp atıyorlardı.
Ve bunu unutarak yapıyorlardı.
Kimileri hatırlanmaya değmeyecek kadar iz bile bırakamadan çekip giderken, kimileri asla unutulmayacak kadar derin izler açarak, gömüldüğü yüreklerde.
...
'Keşke...' ile başlayan cümleler kuruyorum.
Yaptığım bütün hataların birkaç saat öncesine döndürmeye çalıştığım zamanı. Olanaksız olduğunu bile bile...
'Ne olurdu...' diye yalvarıyorum. Ne olurdu da, onu yapmasaydım. O anları geri getirebilseydim...
Dokunduğu hayatlarda bıraktığı izler miydi O'nu canlı tutan?
Yoksa dokundukça yaralandığı, yaralandıkça yaraladığı yürekler mi?
Sevdiğim bir şeydi galiba, acı çekmek!
Yokluğunda, özlemin den anlıyorum.
Özlemenin ne kadar acı veren bir şey olduğunu öğrendiğim,
özlemlere en karanlık ve en derinlerde yakalandığım günlerden bu yana.
Beni yoran ikiyüzlü, sahtekar, kötü insanlardan ve hayatın anlamsızlığından.
Yaşadığı bir hayata mı aşılıyordu, yoksa alıştığı bir hayatı mı yaşıyordu?
Kim bilebilirdi ki?
İçimde benim dışımda sayısını bilmediğim kadar insan var.
Benim dışımda, bana acı çektirmek için can atan...
Ya rüyalarından bile çekip giderse?
Onu nerede arayacaktı, nerede bulacaktı?
Bir daha bulabilecek miydi?
Özlem giderse eğer...
Özlem'e dair hayallerle kendi içinde kurduğu o farklı dünya için kıyamet kopacaktı işte.
Bu korkular ve gerçekler ağır gelmeye başladı.
İnsanı mükemmel yapan, tercihleri değil miydi?
Her tercihinde farklı pencereleri aralayan, her seçiminde yanılıp bir diğerinde mucizeyi arayan...
Birbirleriyle kaçıncı durakta karşılaşmışlardı?
Karşılaştıkları kaçıncı kişilerdi?
Kaç durak sonra inip başka duraklarda başkalarıyla karşılaşacaklardı?
Kaç kişi ile aynı konuşmaları yapıp, aynı cümlelerin ardından birlikte olup, sonra da ayrılacaklardı.
Kendi kendimi cezalandırıp, 'iyi oldu, sen bunu hak ettin' deyip, kendime verdiğim cezaya yine kendim seviniyorum.
Terk etmenin hazzı acısında gizlidir.
Karşılarında tam Kız kulesi vardı.
"İşte tam burayı seviyorum" dedi Ayhan. Tam buradan Kız kulesi'ne uzun uzun bakmayı ve içime anlamlandırmayı.
Gülümsedi Özlem.
-Belki de o anlamı sen yüklüyorsun oraya. Baktığın yerin denizin içinde olmasının ötesinde bir özelliği var mı? Ya da başkalarının yüklediği anlamı paylaşarak mı sahipleniyorsun acaba?