Lokman Yıldız kitaplarını, Lokman Yıldız sözleri ve alıntılarını, Lokman Yıldız yazarlarını, Lokman Yıldız yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanın aklı, kalbi, duyguları, ruhu ve diğer latifeleri değil Kaşıkçı Elması, belki kâinattan daha kıymetlidir. Bütün evrenle irtibatlı, hatta arzuları ebede kadar uzanmış değerli bir varlıktır.
Biliyor musunuz? Aslında insan masumdur. Masum olarak dünyaya gönderilmiştir. Onu değiştiren, başkalaştıran, ona olumlu veya olumsuz kimlik kazandıran önce anne ve babasıdır, Sonra, sırasıyla; arkadaşları, çevresi, okulu ve diğerleri..
Biz ne zaman bu hâle geldik? Nasıl cinnet geçirir, aile bireylerimize hatta kendi canımıza kıyacak kadar düştük? Sabır silahımıza ve o tükenmez kuvvetimize ne oldu? Allah'a sığınmak gibi bir kalkanımızı ne zaman yitirdik?
Düşünüyorum da bizi yoktan var eden hiç rehbersiz bırakır mı? Bizim bugün ihtiyaçlarımız için kâinatı evirip çeviren yaratıcımız, sıkıştığımızda bize imdat etmez mi? Daraldığımız zaman bizi sıkıntıda bırakır mı? Kendisine yönelip " Ey Rabbimiz" diye nida ettiğimizde "Lebbeyk, buyur kulum!" diye bize cevap vermez mi? Onun için biz onu hayatımıza dahil etmenin yollarını aramalı ve bulmalıyız. Rabbim onu bulup hayatına dâhil edenlerden eylesin.
Çünkü insan sadece iyilik ve sevinç zamanlarında birbirini görmeye, birbirine yardım etmeye değil, en dar ve sıkıntılı anında da birlikte olmalı ki kendisi düştüğünde onu da kaldıran birileri olabilsin.
Özgüven patlaması yaşayanlar toplumun değer yargılarına karşı lakayt, arzu ve heveslerine düşkün, teknoloji bağımlısı, sosyal medya içinde yalnız yaşayan mutsuz bireyler haline getirildiler.
Hâlbuki her çocuk; doğduğu andan itibaren başkasının yardımına, bilgisine, tecrübesine muhtaçtır. Onlarla sevinir ve hüzünlenir. Onlarla yaşamın tadını fark eder. Fakat anne ve babasının bu bencil tutum ve davranışları neticesinde birey; yaşadığı toplumundan uzak; değerlerine yabancı bir şekilde yalnız yaşamaya mahkûm edilir.
Sadece dünya hayatı ile sınırlı bir hayat için çaba sarf etmenin çok da anlamı yoktur. Dünya hayatı kısır ve geçici bir zaman diliminden ibaret olduğu için çok da fedakârlık yapmaya değmez.
Elbette insan konuşmalıdır. Derdini anlatarak rahatlayabilmeli, sorunlarına çözüm aramalıdır. Tabi kendisine güven duyduğu çevresindeki büyüklere, bilge dediğimiz kişi veya uzmanlara gitmelidir. Yoksa önüne gelen herkese sorunlarını paylaşmakla derdine dert, yüküne yük, amel defterine günah ekler insan.