Marina Ferretti Bocquillon Gönderileri
Marina Ferretti Bocquillon kitaplarını, Marina Ferretti Bocquillon sözleri ve alıntılarını, Marina Ferretti Bocquillon yazarlarını, Marina Ferretti Bocquillon yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ambroise Vollard, Cézanne'ın yapıtlarını, 1892'de, Tanguy Baba'nın yerinde keşfeder ve ilk sergisini 1895'te düzenler. Renoir, Degas, Monet ve genç Julie Manet, bu sergiden tablolar satın alır. Faal bir satıcıdır, Cézanne'ın tablolarını sergiler ve fiyatlarını yükseltir. Onun sayesinde, Cézanne, gecikmiş bir ba§arı kazanır.
1886'dan itibaren, empresyonizm, "post-empresyonist" denilen yeni bir sanatçı kuşağının, neo-empresyonistlerin; Gauguin'in, Van Gogh'un, Toulouse-Lautrec'in, ayrıca Gauguin'in resmine duydukları ortak hayranlık sayesinde bir araya gelen, dekoratif sanata meraklı genç ressamların oluşturduğu heterojen bir grup olan Nabilerin ortaya çıkmasına yol açar. Monet ve Cezanne'ın yapıtları ise, ilk empresyonizmden tamamen uzaklaşıp, doğrudan doğruya 20. yüzyılın
araştırmalarının habercisi olan bir sanata yönetirler. 1886'da, resim tarihinde yeni bir sayfa açılır.
Degas, aslında her zaman için, arkadaşlarından açıkça ayrılmıştır; hatta onlara şöyle der: "Size gereken şey doğal hayat, bana gerekense yapay hayat."
Monet, tam da bu dönemde Caillebotte'la tanışır. Gustave Caillebotte (Paris 1848- Petit-Gennevilliers, 1894) empresyonizm tarihinin önemli figürlerinden biri olacaktır, hem ressam olarak hem de bir mesen ve koleksiyoncu olarak. Zengin bir burjuva aileden gelmektedir, hukuk eğitimi görmüş, ardından Bonnat'nın atölyesine gitmeye başlamıştır. 1873'te, Güzel Sanatlar Okulu'na kabul edilir ve 1875'te en ünlü tablolarından biriolan Parke İşçileri'ni yapar (1875, Musee d'Orsay, Paris) . Caillebotte, geçici bir süre
için Durand-Ruel tarafından desteklenen arkadaşlarına yardım etmek için, onların tablolarını satın alır. Arkadaşı Nittis'i de, düzenli olarak para ödünç verdiği Monet'nin tablolarını alması için ikna eder. Kalabalık bir aileye bakmakla yükümlü ve her zaman meteliksiz olan Pissarro'ya da yardım eder.
Her zamanki gibi, sergideki tabloları ironik bir üslupla tasvir eder. "Ah! Zor bir gün oldu; Bertin'in öğrencisi olan ve birçok hükümet tarafından madalyalara, nişanlara boğulmuş peyzaj ressamı Joseph Vincent'la birlikte, Capucines Bulvarı'ndaki birinci sergiye gitme riskine girdim," diye yazar ve ardından Renoir'ın
Monet, tam bir eskiz halinde olan tablonun, bir Havre manzarası olarak gösterilemeyeceğini düşünerek, katalogu hazırlamakla görevli olan, ressamın kardeşi Edmond Renoir'a telkinde bulunur: "İzlenim yazın." Bunun sonucunda, Louis Leroy, Charivari için kaleme aldığı makaleye "Empresyonistlerin Sergisi" başlığını atar.