En Eski Marina Ferretti Bocquillon Gönderileri
En Eski Marina Ferretti Bocquillon kitaplarını, en eski Marina Ferretti Bocquillon sözleri ve alıntılarını, en eski Marina Ferretti Bocquillon yazarlarını, en eski Marina Ferretti Bocquillon yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Empresyonizm akımını, sanat eleştirmeni Theodore Duret'nin 1878'de yaptığı gibi, Monet, Renoir, Pissarro, Sisley ve Berthe Morisot gibi isimlere mi indirgemek gerekir? Belli bir ölçüde ve kısa bir dönem boyunca 1868'den 1878'e kadar empresyonist sanatçının ilk örneklerini, yani, özellikle ışığa ve ışığın etkilerine dikkat eden, açık renklerin yan yana getirildiği ve renkli gölgelerin kullanıldığı hızlı bir teknikle çalışan açık hava ressamının genel görünümünü sadece onlar teşkil etmiştir.
Gerçek bir uzman ve büyük bir koleksiyoncu olan Degas, lngres'e ve İtalyan rönesansına hayrandı. Manet ise Velazquez'den, Goya'dan ve kuzey ekolünden esinlenmişti. Cezanne "doğadaki Poussin'i resmetmek" istiyordu. Renoir ve Berthe Morisot, bütün 18. yüzyıl Fransız resmini, özellikle de Fragonard'ı sevdiklerini hiç saklamadılar.
Empresyonistler, aslında sürekli değişim içinde olan bir dünyanın dönü§ümlerini yansıtmak niyetindeydiler ve yaşadıkları dönemin teknikleri onlara çeşitli imkanlar sunuyordu. Tüp boyaların ve hazır tuvallerin icadı ressamların artık motif üzerinde daha rahat çalışmasını sağlamıştı. Demiryolunun gelişimi, fotoğrafın ortaya çıkışı sanatçı yaşamının koşullarını da değiştiriyordu.
"Post-empresyonizm" terimi, akımın en etkili dönemlerinde yer alanların geç kalmış yapıtlarını kapsar. Yani, Monet'nin ve arkadaşlarının 1886'dan sonraki çalışmalarını içine alır. Aynı zamanda, grubun sergilerine katılan neo-empresyonistlerin ve Gaugin'in yapıtlarıyla, Toulouse Lautrec'in ve empresyonizmi borçtan kurtarıcı bir ilk deneyim olarak gören Van Gogh'un yapıtları da bu akıma dahil edilebilir.
Monet de, yaşamının sonlarına doğru kendi kendine şöyle itiraf etmiştir: "Ben sadece, doğanın önünde, en geçici etkiler karşısında izlenimlerimi yansıtmaya çalışarak, aracısız olarak resim yapmak gibi bir yeteneğe sahibim ve büyük çoğunluğunu izlenimcilikle hiç ilgisi olmayanların oluşturduğu bir gruba verilen adın sebebi olmaktan ötürü üzgünüm."
Cézanne, 1862'de Paris'e döner, Güzel Sanatlar Okulu'nun giriş sınavında başarısız olur. Paul Cézanne (Aix-enProvence) da tıpkı Bazille gibi, ikili bir öğrenim görmek üzere yola çıkmıştır. Aix-en-Provence'da, babasının arzusunu yerine getirmek için hukuk öğrenimine sürdürmekte, bir yandan da belediye okulundaki ücretsiz resim derslerine katılmaktadır. Cézanne, daha önce, 1861'de Paris'e gitmiş, İsviçre Akademisi'ndeki dersleri izlemiş, Louvre'u gezmiş ve okul arkadaşı Emile Zola'yı bulmuş, ama birkaç ay sonra, babasının bankasında staj yapmak üzere Aix-en-Provence'a dönmüştür. Paris'e 1862 yılının sonunda yeniden gider ve o günden itibaren Salon jürisine düzenli olarak yapıtlarını göndermeye başlar; jüri de aynı kararlılıkla yapıtlarını geri çevirir. Cézanne 1860-1870 arasında sadece bir kez yapıtlarını sergileme fırsatı bulabilir; arkadaşı Guillaumin gibi, katalogdışı sergilendiği ünlü "reddedilenler salonu"nda.