Tepelerin çevrelediği Waverly Tren İstasyonu'na giden dar Close Sokağı'nı gramofondan yayılan bir ses doldurmuştu. Gramofondan gelen ezgiler, geçmiş zamanlardan kalmış şimdilerde rastlanılmayan insan ruhundaki inancı çağrıştırdığı vakit, dışarıda hafif bir gök gürültüsü duyuldu.
Dinginlik kokusunun eşliğinde 18. yüzyılın içinden gelen küçük pasajda; üniformalı memurlar, müfettişler, güzel şık giyimli Sırp kadınları henüz açılmaya başlayan dükkânların etrafında günü karşılamak için toplanmışlardı. Pasifik kıyısında bulunan teknelerden ve batıdaki madenlerden söz açılmıştı. Değerli taşların çokluğu, yüzde oranları bu yarı Avrupai insanların epey ilgisini çekmişti. Anlatılanları dikkatle dinleyen biri gibi yürüyüşünün ne bir başı boşluğu ne de bir amacı vardı. Anlamlı bir suskunlukla yoluna devam ediyordu. Omar; kumral tenli, iri siyah gözleri olan orta boylu bir adamdı. Yeni biçilmiş buğday tarlalarından
geçecek ve sebze arabalarıyla yolculuk edecekti. Dönen tekerleklerin, soluk alan atların sesini şimdiden işitebiliyordu. Onun için yaşam en basit haliyle bu istasyondan başlayacaktı.
Edinburgh Gece Treni/ Sisli İstasyon
