Dil bu! Çağrışım! Münasip ya da münasebetsiz... İnsanlığın en eski çağlarından bu yana, hatta dünyanın kökeninde bile kim tutabilmiş ki dilini? Çıplak gerçekler dile verildiğinde diline hâkim olmak, dile gelmemek ne mümkün! Bu koşullarda kim engel olabilir dilinde tüy bitmesine, dil sürçmesine? Kim düşmemiş dillerin bize kurdukları tuzaklara? Kumru gibi kuğurdasalar da, devekuşu gibi kafalarını kuma gömseler de, hatta bülbül gibi şakısalar bile, çağlar boyu eli kalem tutanların çektiği dil belası değil midir? Neredeyse sonsuz ses ve anlam çeşitlilikleriyle, çok katmanlı derinlikleriyle, ele avuca sığmayan melodileriyle ve hesapta olmayan hınzır çağrışımlarıyla o diller -hem de çifter çifter- beyninin her bir gri hücresinin içinde fütursuzca gezinip her telden çalarak rengârenk ve kakafonik bir şenlik yaratırken, ideal çözüm bekleyen okur karşısında zavallı çevirmen ne yapsın? Hem, yazar biliyor mu ki bakalım, tam olarak ne yaptığını, kalemine doladığı bir "ku...ku..." başka dillerle oynaştığında ne cevherler ürediğini, tek sözcüklü bir dize hakkında bunca aklı evvel okurun, çevirmenin, eleştirmenin, yazar çizerin neler yumurtlayabileceğini? Tekrar etmekte bir sakınca yok: Nerde, nerde?

Sayfa 54 - Yiğit BenerKitabı okudu

Heptameron Enis Batur