Ne denli büyük olursa olsun insanlar bir başkasının acısını ancak ulaşabildiği
kadar paylaşabiliyor
Bütün benlığını saran kucaklayan bır hüzün duygusu ıle de olsa...
Çünkü acı her yerde acı ...
Başka bir dünya olsa ''çekip gitmelerde“ durup düşünür müyüz? . Oturdugumuz koltuklara, zincinlerle bağlanmış pranga mahkumlan gibi yapışıp kalırmıyız?
Kapı açık. Bizi engelleyen ne?
Artık hiçbir şey eskisi gibi değildir.
Hayat bir sürü eksiği ile sizinledir artık. Eksiklerin ezildiği ve hüznü ile şöyle bir iç geçirirsiniz.
Nemli gözlerinizdeki yaşlara inat.
""Her şeye rağmen hayat devam ediyor " dersiniz usulca .
Ne aşk acısı, ne para kazanma kaygısı, mutfakta bulaşık, ocakta yemek , hepsi bundan ibaret.
Mutlu onlar; güleç yüzlerine kondurdukları gülücüklerle mutlu...