Öyle sevdalıydılar ki, beyaz yangında yanarlarken
Öyle güzel sarmışlardı ideallerini toz karlardan yapılma,
Aç nefesleriyle yanarlarken onlar, Dersim'de onlarla yandı
Üç gece iki gündüz
Uzun, beyaz bir bulut açılmıştı.
Parmak uçlarından başlayan soğuk Hamza'yı çepeçevre sararken bir çift kekliğin şakıyışını gördü. Gücünü sonuna kadar toplayarak yoldaşlarının gittiği yere doğru hafiften çevirdi bedenini ve öylece kaldı. Tipi, açık gözlerine toz karları savurmaya başladı uğuldayarak...
Gecenin bir yarısında, yalnızlığımdan dolayı seni kıskandım
Hiç yalnız kalmıyorsun çatışmada, ideallerini yaşatmada,
Hatta yoldaş(!) denilenlerin
Kuşatmasını, inancını ısrarıyla yarmakta...
** kangren olmuş morarmış parmaklarımız keserken mermi gibi iniyordu tasın içine ... İnsanları yüklemiştik omuzumuza, insanalrın sorunlarıyla geleceğiyle, su öyle kesiyordu ki derimizi hissedemiyorduk, karda izimiz belli olmasın diye vazgeçtik bedenimizden...