Leyləklərin çöp yuvası boş qalıb,
Bahar gedib, payız gəlib, qış qalıb.
Göy çəməndə ocaq yanıb, daş qalıb,
Bu dünyanın qara daşı göyərməz.
Nə bu ocaq közərəsi, sönəsi,
Nə o günlər bir də geri dönəsi...
İxtiyar verdiyin - düzü əyəndə,
Etibar etdiyin - sözü əyəndə,
İtəndə aradan vafa, etibar,
Güvəndiyin dağa ələnəndə qar
Ürəkdə od tutub yananda inam,
Sözü dönüklərin əməllərinə,
Bazi atalara baxanda adam.
Alıb gələcǝyǝ apadığımız
Uşağa adamın yazığı gəlir.
Taleyin qisməti rast saldı bizi.
Yolumuz hardasa qırılacaqsa,
İtirəcəyiksə bir-birimizi,
Xatirəm yadında qalmayacaqsa.
Bu əllər mənimki olmayacaqsa,
Bu tellər mənimki olmayacaqsa
Sən allah, özünə öyrətmə məni,
Hicran qoxusuyla göynətmə məni...
Əlimi saçına öyrətmə belə,
Gözümü gözünə öyrətmə belə;
Üzümü üzünə öyrətmə belə...
Yox buna təqatim, yox buna tabım
Əlimi əlindən üzmək əzabım,
Sonra bu əzaba dözmək əzabım…
Yoxsa da, könlümün sınıqları var,
Hicranın köz basmış yanıqları var -
Mənim dərdlərimin ayaqları var -
Harda olsa gəlib tapacaq məni,
Yaxıb yandıracaq bu ocaq məni.
Gəl məni özünə öyrətmə belə,
Əlimi əlinə öyrətmə belə,
Gözümü gözünə öyrətmə belə…
Sən axdın su kimi, bulaqlar kimi,
Mən yandım susamış dodaqlar kimi,
Sən getdin əl edən budaqlar kimi,
Mən qaldım kül olan ocaqlar kimi.
İstədim könlümü bir də ovudum,
Sinəmi dağlaya-dağlaya qaldım.
Gəncliyim gəlmişdi qapıma, qovdum,
Dalınca ağlaya-ağlaya qaldım.
“Ulduz tək üstümə səpələn, ey qar,
Geydirdin əynimə ağappaq donu.
Sənin ki, bu qədər təmizliyin var,
Bağışlamaq olar soyuqluğunu.
Ulduz tək üstümə səpələn, ey qar.
Belə təmizlikdən isinmək olar.”
Oyretme ozune oyretme meni ( Musa Yaqub)
Taleyin qismeti rast saldi bizi,
Yolumuz hardasa qirilacaqsa,
Itireceyikse bir-birimizi,
Xatirem yadinda qalmayacaqsa,
Bu eller menimki olmayacaqsa,
Bu teller menimki olmayacaqsa,