‘Yorulduğun zaman söyle / Susalım, hiç konuşmayalım istersen / Sussak da, hiç konuşmasak da, sözlerin senin / Açık denizler gibidir zaten elimde.’ Sustu diğeri. Bunun anlamı, “Birlikte uzak denizlere baktığını unutur mu hiç insan olan?” demeye geliyordu sanki. Belki de ben yanlış anladım; öyle olsa da dert etmezdim. Bir yanlış anlama değil miydi zaten hayat?