ㅤㅤMüzik türünü çizim olarak okumak ne kadar mantıklı bilmiyorum ama paneller ve Arima sayesinde müziğin eksikliğini hissetmedim. Arima çocuk olduğu için ve sürekli aynı şeyleri söylediği için "müziği duyamıyorum" biraz sıkmıştı ve pekte ciddiye alamıyordum. Ama sonra daha derinlere indi, anne figürünün yokluğu, annesine karşı olan sevgisini ya da nefretini müzikle aramakta olan, zorla dayatılan başkasının hayalini gerçekleştirmek zorunda kalan, karanlıkta yüzen bir çocuğu okuduğumu fark ettim.
ㅤHer ne kadar çizimlerde notaları duymasam da çizer ve Arima beni yalnız bırakmadı. Kulağıma geldi bir şeyler. Hissettiği duyguları notalara dökmek, işte müzik.
ㅤBunların dışında diğer karakterler de kendi içlerinde kaybolmuş gibi hissettirdi. Duygularını ifade etmeyi ve hangi hamleyi yapacaklarını bilmiyorlarmış gibi gözüküyordu.
ㅤ
ㅤPuan 10/10
ㅤ
ㅤ
ㅤAşağısı Spoiler
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤ
ㅤVe hikaye yarım kaldı benim için. O malum olay yüzünden. Hikaye bitiyor tabii ki, tamamlanmış bir yapım. Ama o şey yüzünden yarım, tamamlanmamış, ihanete uğramış hissediyorsunuz. Terk edilmiş bir kedi gibi ölmüş hevesinizle baş başa kalıyorsunuz.
Kaybettiğimiz için üzgün olmama rağmen, moralim bozuk olmasına rağmen, ayağım acıyor olmasına rağmen ve gözlerim yaşlar içerisinde olmasına rağmen, her şeyin berbat olmasına rağmen, neden yıldızlar böyle ışıl ışıl?
Harika bir seri ve giderek daha da güzelleşiyor.
Bu cilt, hikayenin kapsamını Kosei'nin piyano yarışmasının ötesine taşıyarak, rekabetçiliğin ve ünlülerin tutkularının etrafındakiler üzerindeki etkilerini de içerecek şekilde genişleterek beni şaşırttı. Müzik yarışmalarının bu kadar zor olacağını hiç beklemiyordum.
Manga ve müzik ile ilgilenen herkes için son derece bağımlılık yapıcı.