Eğitim:
Çaykara Merkez İlkokulu (1958)
Trabzon İmam-Hatip Okulu (1968)
İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsü (1975)
Çalışma hayatına 1975’te Erzurum İmam Hatip Lisesi öğretmeni olarak başladı. Aynı yıl Atatürk Üniversitesi İslâmi İlimler Fakültesine okutman olarak atandı. Yüksek lisansını 1982’de “Arap Dili Edatlarının Fıkhi Mezheplerin Oluşmasındaki Rolü” konulu teziyle, doktorasını 1987’de “Fahruddin Razi’nin “Nihayetü’l-İcaz fi Dirayeti’l İ’caz” teziyle Atatürk Üniversitesi SBE’de tamamladı. 1992’de yardımcı doçent, 1996’da doçent, 2002’de profesör oldu ve Atatürk Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Temel İslâm Bilimleri Bölümü Tefsir Anabilim Dalında öğretim üyesi olarak görev yaptı. Kelam Tarihi Bilim Dalı başkanlığı, Kıraat Bilim Dalı başkanlığı, Fakülte Kurulu üyeliği, Temel İslam Bilimleri Bölümü başkanlığı, Kitap Satın alma Komisyonu başkanlığı, İletişim Fakültesi Radyo Programları danışmanlığı görevlerinde bulundu.
Telif ve çeviri makaleleri 1977 yılından itibaren Ekev Akademi Dergisi, Atatürk Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Tohum, Din Öğretimi, Nesil dergilerinde yayımlandı. Alanıyla ilgili sempozyumlara katılarak tebliğler sundu. Osmanlı Ansiklopedisi ve TDV İslâm Ansiklopedisi’ne on’a yakın madde yazdı.
…Biz, her ne kadar Kur’ân-ı Kerîm’in belâgat cihetiyle zirvede bulunduğuna gönülden inanıyorsak da, sadece bu cihetin i’câza ölçü olduğuna kani değiliz. Çünkü belâgatın insan şuuru üzerinde şuurlu bir hâkimiyeti vardır; söz ile meydana gelecek etkinin ötesine geçemez. İlk planda cazip gelen ifadeler, tekrar edildikçe cazibesini yitirir ve ruh onunla ünsiyet kurar. Oysa Kur’ân-ı Kerîm hiç öyle değil… O, okundukça tat verir, ruh ve meleklere hâkimiyetini kurar. Öyleyse i’câzı başka vadilerde aramak lazımdır.”