Hatırlamanın zorlaşması, unuttuğumuz anlamına gelmez. Yaşadığımız her şey, hafızamızın bir yerinde kayıtlıdır. Hiçbiri kaybolmaz, silinmez, yok olmaz. Gün yüzüne çıkmak için zamanını bekler.
Tabiatın sahibi ve efendisi olabileceğini düşünme hatasına düşen insan, hava durumunu bile net tahmin edebilmekten aciz olduğunu göremeyecek kadar kör. Oysa bırakın efendisi olmayı, insanın dünya üzerinde sahiplik iddia edebileceği tek bir toz tanesi bile yok.
İnsan hayatın farkındadır, ama hayat onun farkında değildir çoğu zaman. Pes etmeyerek, çalışarak, çabalayarak, direnerek, mücadele ederek insan, hayata var olduğunu sık sık hatırlatmak zorundadır. Eğer hatırlatmazsa hayat ve herkes ve her şey o yokmuş gibi davranmaya başlar.