İlk dəfə idi ki, bir kitabın üz qapağına bu qədər çox ilişdim: Şəkillərin biri yazının üzərini örtmüşdü, digəri isə başqalarından böyük ölçülü idi. Həmçinin nəşriyyatın öz stendindən bu kitabı əldə etməyimə rəğmən, ksereks kitab almış kimi hiss etdim. Müəllifin səyini dəyərləndirirəm (yoxsa 7-dən aşağı bal da vermək olardı), amma yazıçılar haqqındakı bəzi öz düşüncələrini yazmasa daha yaxşı olardı. Çünki bu düşüncələr sayəsində anladım ki, müəllif deyəsən bircə dəfə də intihar etmə fikrinə düşməyib. Bəzi məqamlarda (Vulf, Sylvia Plath, Mayakovski, Paveze haqqında olan yazılarda) elə yanaşıb ki, sanki intihar bir seçimdir. Yazıdakı insanların ortaq cəhəti intihar etmiş olmalarıdır. (Müəllif nə dərəcədə bunu inkar etsə belə)
