Günlerdir uyku girmiyor gözüme. Nedensiz düşünceler, nedensiz ızdırap ve acılar peşim sıra kovalıyor beni. İçimdeki sır perdesinden sıyrılamıyorum. Gündüzler, geceler, mevsimler, insanlar hep acıya sevk ediyor beni. Bazen yaşadığımı hissetmiyorum. Yaşam belirtilerimi sorguluyorum çoğu zaman. Kalbime bir cisim saplanıyor ve donup kalıyorum. Yürüyorum, öylece, nedensiz...