Olcay Mağden

Harper Leenin güçlü dili yine bu kitapta da oldukça belirgin. Bülbülü öldürmek i okumuş birisi olarak olayları, karakterlerin olaylara bakış açılarını ve karakterlere bu kitapta neler olduğunu merakla okudum.
Spoiler içerebilir .
Tabii bu kitapta birde Henry adında yeni bir karakterle tanışıyoruz ki ben kendisini Atticusa olan bağlılığı ve Scouta karşı hisleri dolayısıyla sevdim. Jemin bu kitapta olmayışı da üzmedi değil. Birinci kitaptaki o saf çocuksu Jem ve Scout u insan yine de arıyor. Scout büyümüş , olgunlaşmış ve kendi ayakları üzerinde durmuş. Hatta kendine has bakış açıları kazanmış ki bunu kitabın sonunda Atticusla fena tartışıyor.
Siyah - beyaz ayrımı da bu kitapta sürmekte. İşte Scout ve Atticusun yol ayrımına düştüğü ve üzerinde tartıştıkları konulardan birisi de o zaten.
Özetle ben kitabı sevdim .
Ama kitabı anlayabilmek için kesinlikle öncesinde Bülbülü Öldürmek i okumak şartmış.

I

Bir çırpıda okuduğum bu kitap, bana Bülbülü Öldürmek kadar tat vermese de başarılıydı. İlk kitapta çocukluğuna şahit olduğumuz Jean Louise, bu kez yetişkin bir kadın olarak büyüdüğü topraklara dönüyor ve bütün düşünce dünyasını baştan aşağıya değiştirecek bir kırılma yaşıyor. Bu kırılmanın onun ruhunda bıraktığı izi çok daha ayrıntılı ve uzun bir şekilde okumak isterdim. Kitapta çoğu şey aceleye getirilmiş, üstünkörü bahsedilip geçilmiş izlenimi verdi bana. Bazı konuşmalar ise gereksiz bir ayrıntı içerisindeydi ve yer yer çok sıkıldım. Jean Louise'i, Atticus'u, Jem'i ve daha bir çok karakteri gerçekten çok özlediğimi ve Bülbülü Öldürmek'in bende bir iz bırakmış olduğunu bu kitabı okuyunca çok daha iyi anladım. Scout'ın çocuk ellerini tutmak çok güzeldi, yetişkinliğiyle yürümek de bana keyif verdi ama bu sefer karakterle tam olarak bütünleşemedim. İç dünyasını çok daha ayrıntıyla görmek isterdim.

Kitabı bitirdiğimde, uzun yıllar önce dostum olmuş, her şeyini bildiğim ve ben de korkusuzca içimi açabildiğim dostuma yıllar sonra rastlayıp yılların onu değiştirişine şahit olmuşum gibi hissettim. Bazı şeyler elbette o zamanlar olduğu gibi değildi ama o bildiğim özü, hala aynıydı.

Neden okuruz? Kitap okuma teknoloji çağında devam ettirilebilir mi? Bir roman ile bir filmin zihin dünyamızda bıraktığı etkiler nasıldır? Kitap okuyan bir insanın zihninde neler olur? gibi çeşitli zihin açıcı sorular çeşitli yazarlar tarafından tartışılıyor kitapta.

Yalnız içlerinden iki yazar var ki... Onların yazdığı kısımları özellikle okumanızı öneririm. Bunlardan birisi Blake Morrison "Okumayla İlgili On İki Düşünce" kısmını kaleme almış. Diğeri ise Tim Parks "Etkin Okuma" kısmında.

Özellikle Tim Parks. Kendisine ait altını çizdiğim satırlardan birkaçını yazacaktım fakat çok fazla oldukları için ve bütüncül fikri tam yansıtmayacağını düşündüğüm için yazmadım.

Kitaplara nasıl yaklaşmanız gerektiğini anlatan kılavuz türünde bir kitap. Kısa ve oldukça akıcı. Okunmaya değer.

Aynı konuyu farklı bakış açılarından görmek hangi yazarı sevdiğimi hangisini sevmediğimi anlamamda yardımcı oldu. Gerçi Maryanne Wolf haricinde hiçbirini tanımıyordum. Zadie Smith’e aşık oldum. Kitabı okurken kitap okumaya dair sabırsızlık sancıları çektim.

Ancak en iyileri muazzamdı. Ve Hughes için onları yazmak, büyük bir rahatlamaydı. Seamus Heaney'ye " Zihnimi meşgul eden bütün o koca yığının eriyip gittiği hissine kapıldım, " demişti. " Kendinden ve başka herkesten " sakladığı tüm o can yakıcı anılar, artık o kadar da kötü görünmüyordu. / sy. 28

"Bülbülü öldürmek" adlı kitabındaki gibi insanlar arasındaki ayrımcılığın, ötekileştirmenin özellikle de ırkçılığın ne kadar anlamsız olduğunu gösteriyor. "Bülbülü Öldürmek" kitabindan farklı olarak insanların bu ayrımcılığa ve ırkçılığa karşı mücadelelerinin yeterli olmadığını, insanların karşı çıkmak yerine susup, sinip aynı düzeni devam etmesine neden olduklarını gösteriyor. Kitabın olay örgüsü "Bülbülü Öldürmek" in devamı niteliğinde karakterler aynı. Ancak olay örgüsü "Bülbülü Öldürmek" kadar akıcı ve etkileyici değil malesef.

Yazarın ilk kitabı olan Bülbülü Öldürmek kadar hızlı okumamış olsam da yine de artık büyüyüp bir yetişkin olan Jean Louise'in Atticus(baba) ve Hank (eski arkadaş/sevgili) ve çevresindeki pek çok olan biten şeyler hakkında bildiğini zannettiklerinin aksine aslında hiç bir şey bilmediğini keşfetmesini ve önyargı, İnanç arasında kalan duygu karmaşasından kendince bir çıkar yol bulmaya çalışmasını her şeye rağmen büyük bir zevkle okudum.

Bülbülü Öldürmek kitabı benim için özellerdendi, neredeyse yarım asır sonrasında yazılan devam kitabını okumamak olmazdı. Kendine New York'ta bir hayat seçen Jean Louise, Atticus'u ziyaret etmek için Maycomb'a döner.Bu ziyaret sırasında Hank ve Atticus'u ilçe vatandaş konseyi toplantısında ırkçıların yanıbaşında görünce ve konuşulanları dinledikçe hiddetlenir, sonrasında olayları her iki tarafın gözünden aktarır Harper Lee.

Kitaplardaki çocukları hep sevmişimdir. Sonrasında büyüyüp yetişkin olmalarını ise daha bir sevmişimdir. Çünkü o çocuk büyüsede bir şekilde çocuk kalıyordu. Bu kitaptaki Scout da öyle oldu. Aksi olsaydı hüsrana uğrardım. Neyseki çocuk Scout ile yetişkin Scout arasında pek fark yok. Lafın kısası ırkçılığa karşı cidden güzel mesajları olan bir kitaptı çokta güzel işlenmişti. Arada geriye çocukluğuna gitmesi, kendi iç hesaplarını yapmasıyla sanki bir filmi izliyormuşum hissi uyandırdı hatta.. Nefisti..

Kapana kısılmış halde hissetmemek için, aklın tırmanışına devam edebilmesi için, ruhu korumak için okumak üzerine on bir farklı kişiden yazılmış metinler.
Okumanın yerine geçecek başka hiçbir şey yok, biliyorum.
Ve "ben ruhumu korumak istiyorum."