Çok heyecanlıyım. 3. Kitabım çocuklar için.
Dijital dünyanın cazibesine kapılmadan nasıl güvenli gezebileceklerini onlara eğlenceli maceralarla anlatıyorum.
Dünyanın her yanında yüz binlerce çocuk ölüyor. Ve biz bu ölü çocuk bedenleri üzerinde tepiniyoruz. Bu utanılası aptallık sözde en akıllı tür olan bize özgü...
İyi yetişmiş bir çocuk başkalarının acı çektiğini gördüğünde bu durumdan hoşnut olmaz, o da acı çeker. Başarısız olan arkadaşları adına da dertlenir, onlar için ne yapabileceğine bakar. Sadece kendinin değil herkesin mutlu ve başarılı olmasını ister.
İyi yetişmiş çocuk arkadaşları arasında kavga eden görürse onları barıştırmak için çabalar. Üzülen arkadaşının üzüntüsünü anlamaya çalışır. Sevinen arkadaşının sevincine ortak olur.
İyi yetişmiş çocuk üstten bakmaz. Bilgisi ile övünmekten çok bilgisini iyilik için kullanır. Dünyasal varlıkları ile övünmez. Dünyasal varlıklar için değil dünyanın iyi olması için çalışır.
İyi yetişmiş çocuk hayvanlara da eziyet etmez. İki köpeği kavgaya tutuşturmak ya da bir köpeği kediye saldırtmayı aklına getirmez.
İyi yetişmiş çocuk kötülük etmez. Ve bir çocuğun iyi yetişmesinden bütün toplum sorumludur.
Önce küçük bir fıkra anlatayım: “Doktorum size görünmem konusunda ısrar etti,” dedi adam psikiyatra. “Ne için olduğunu Allah bilir; mutlu bir evliliğim, akıllı bir oğlum, bir kaç iyi dostum var, hiçbir endişem yok...”
Not defterine uzanırken “Hımmm,” dedi psikiyatr, “ne kadar zamandır böylesiniz?”
İnsanlar senin mutlu olduğuna inanmaz. Basit şeylerle mutlu olabileceğine inanmaz. Sıradan bir aile hayatıyla nasıl mutlu olabilirsin?
Hani lüks araba? Hani süper bir muhitte, süper bir residance dairesi? Hani lüks tatiller? Hani ünlülerle tanışmışlık? Hani marka kıyafetler? Hani çocuğu ünlü bir okulda okutmak? Hani şık bir AVM'de uyduruk karton bardaktan kahve içmek?
Nerede? bunları hiç paylaşmadın ama!
Çok şaşırırlar. Bunlar olmadan nasıl mutlu olabiliyorsun? 🤔