O yaştaki çocuk nasıl tecrübe edeceğini bilmez. Kendine bırakmak, her şeyi kırıp dökmesi demektir. Ve yaptığı işlerden tecrübe de kazanamaz. Ailelerin o yaştaki çocuğa “özel tecrübe formları” hazırlamaları gerekir. Özel tecrübe formları ve özel tecrübe imkanları… Tecrübe etmesinde zarar olmayan veya tecrübenin maliyeti katlanılır seviyede olan işleri tecrübe etmesine müsaade edilmelidir. Tecrübe etmesi için gerekli tedbirler alınarak ve belirli bir çerçeve içinde tutularak. Kendi haline bırakıldığında tecrübe etmiş olmaz, sadece ortalığı kırıp döker. Çerçeve oluşturmak, o çerçevenin dışına çıkmasına müsaade etmemek, yapacağı işin doğru mu yanlış mı olduğunu önceden söylemek gerekir.
Böylece, çocuk, ebeveyninin sözünü, tecrübe ile test eder. Ebeveynin sözü, tecrübe neticesinde doğrulanırsa, çocuk, hem tecrübe etmenin keyfini yaşar hem de ailesine itimadı artar. Çocuklarına hiç tecrübe imkanı vermeyen ailelerin çocukları, ebeveynine itimatlarını kaybederler ve bir müddet sonra onların sözlerini umursamaz olurlar. Tecrübe fırsatı verilen çocuklar ise ebeveynlerinin sözlerini tecrübeleriyle doğruladıklarında, bilginin kıymetini fark ederler.
Bilginin kıymetini fark eden çocuklar, tecrübe edilmiş olanı tecrübe etmekten kaçınırlar. Ki bu özellik akıl için çok önemlidir.