Kendimizi birer survivor gibi hissettiğimiz eve girdiğimizde Atılgan, bir anda peyda olan babacanlıkla:
“Kendime kahve yapacağım. Sen de ister misin?” dedi.
Olacakları tahmin ettiğim için cevap vermedim. Sonuçta işletme mezunu, kültürlü bir adamdım. İster istemez mantık çerçevesinde düşünmek zorunda kalıyordum.
Gözyaşlarını da yanına alan Atılgan çok geçmeden yanıma geldi.