En Eski Özcan Doğan Gönderileri
En Eski Özcan Doğan kitaplarını, en eski Özcan Doğan sözleri ve alıntılarını, en eski Özcan Doğan yazarlarını, en eski Özcan Doğan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kazamayacağım tek nazar kendi mezarım belki de.
Sayfa 47Kitabı okudu
Bir ölü için kazılan yaşam dolu bir toprak. Ölüm ve yaşam ancak bu kadar bir arada olabilirdi belki de.
Sayfa 47Kitabı okudu
İnsanların dünyasına uzaktım ben hep. Uzak olduğum şey insanlığın kendisi değil, yaşama algılama biçimiydi.
Sayfa 53Kitabı okudu
İnsan bu varoluşunu sonlandığı, seslere büründüğü noktada başlar... Dışarıya adımımı attığım anda binlerce parçaya bölünüyorum. Dışarısı bedenimin bir parçası oluveriyor. Ellerime ve gözlerime dönüşen tenim üzerinde dışarıya açılıyorum ve çokluk kipinde insanların dünyasına dokunuyorum.
Sayfa 61Kitabı okudu
Her gün akşam olurken, her gece kendi köşeme çekilirken, dışarıyı yırtarak yeniden içe dönüyorum; etrafa dağılan parçalarımı yeniden bir araya getirmeye çalışıyorum. Ve ertesi gün bir bütün halinde kalabilmenin yollarını arıyorum. Çokluklardan arınmalıyım, diyorum.
Sayfa 64Kitabı okudu
Ya da insanın gerçek kişiliği çıkıp geliyor bazen, dedi Mehmed. Önüne çektiğimiz yapay duvarlardaki çatlaklardan sızıyor ve bizi biz yapan şeyi ele veriyor.
Sayfa 87Kitabı okudu
Belki bir yanılsamadır İnga, gerçeği ıskalayan bir hayalden ötesi değildir belki. Peki ya sizler? Nedir şu gerçekliğinize kanıt getirenler? Damarlarınıza kim kan oluyor, kim gözünüze fer? Yaşam bir mucizedir diyorsunuz, ölüm bir kehanet! Nedir bu yıldızlar peki, bu gök neye delalet ? Ve Tanrı neresinde bu işin, Deccal neye işaret?...
Sayfa 93Kitabı okudu
Attığım her adımla, yeryüzü tükeniyor sanki ayaklarımın altında..." Büyük bir huzursuzlukla söylenmiş olmalı bu söz. Yok olmaktan korkan ama yine de yokluğa doğru ko- san bir insana ait kuşkusuz. Belki de tam tersi olacak ve ölümü arzulayan bir insan sahiplenecek bu haykırışı.
"Yorgunum, uyumak ve unutmak istiyorum her şeyi." Eğer böyle bir cümle kuruyorsam, kendimi, hayatın kullanıp attığı bir paçavra gibi hissediyorum demektir; ya da büyük bir darbe yemişimdir insanlardan ve benim için hiçbir şeyin önemi yoktur artık; bilemiyorum, ama hüzünlü bir şeyler anlatıyor bu söz.
Sayfa 95Kitabı okudu