Requiem, “ölüm”ün yüceliğini anlatır. Ama ölüm hükümran değildir. Hükümran olan, gene de yaşam’dır. Ölüm bir şeylere nokta koymuş gibi görünür. Oysa, onun koyduğu şey bir virgülden ibarettir -ardından gene yaşam gelir. Zafer gene yaşam’ındır.
İnat. Gurur. Azim denilebilir, eğer saadet olsa. Ama değil. Çünkü artık hayret, şaşkınlık, tereddüt, beklemek nefrete çevrilmiştir, artık bekleyecek bir şey olmadığı için. Artık ondan korkulabilir.