Üstinsan kavramı, böyle bir dengelemenin uzak olasılığı iddiasıdır: "Hakikatten yok olmayalım diye, sanat var elimizde" -yani gizlenmiş insan durumunu kavramanın dayanılmazlığına katlanmak için üstinsan diye bir umudumuz var.
İnsan, yeryüzündeki mevcudiyeti artık uzun süredir az ya da çok iz bırakmayan bir entegrasyon tarzında gerçekleşmediğinden beri, bir bütün olarak yeryüzünün ikamet edilmesinden ve işletilmesinden sorumlu hale gelmiştir.
Şairlerin soluk aldığı yerlerde, halklar içi soluk alanları oluşur; çeviriler yoluyla kendilerine olduğu kadar diğerleri için de. İlke sayılmayan umutların başlangıcı olarak soluklarda, dünya-sözü, hissedileceği kadar dikkat çekmeyecek şekilde yenilenir.
“Hiçbir şeyin henüz doğmaya gönüllü olmadığı bir dünyaya dalıp gitmek, sonsuzca… Bilincin istenmeden sezinlendiği bir dünyaya, benden önceki bir ben’in sıfır varlığının tadının çıkarıldığı dünyaya doğru hayali bir yolculuk…”