Peter Stamm uzun zamandır tanışmak istediğim bir yazardı. Nedense aklımda tam olarak şöyle bir sıfat vermişim kendisine: Sadelik. Gelgelelim işler öyle değil. En azından bu kitapta.
Sorunsuz bir hayatı, iki çocuklu mutlu bir ailesi olan Thomas, vurandada otururken ayağa kalkıyor, bahçe kapısından çıkıp gidiyor. Eşi Astrid de kocasının hayatta olup olmadığını bilmeden yıllar geçiriyor. Bu iki karakter arasında gidip gelen bir hikaye okuduğumuz.
Aslında epeyce ilgi çekici bir konu. Kitabın tanıtım yazısındaki gibi, modern hayattaki rolleri, yalnızlığın tanımını, özgürlüğün sınırlarını sorgulamaya davet edebilir-di, eğer iyi yazılmış olsaydı. Ama okuduğum en yüzeysel kitaplardan biriydi desem yalan olmaz. Olayları arka arkaya bağlayıp bırakmış yazar. Yani abartmış olmak hiç istemem ama, bu kitabı eli kalem tutan birçok insan cebinden çıkarır kardeşler.
Ha bir de..Şu kurulumdan bunalımlı, kendinden başka hiçbir şeyin önemi yokmuş gibi takılan, üstüne bir de tuzu kuru memleketlerden çıkma beyaz erkeklerin adı konulmamış, konulamayan sorunları insanı delirtiyor. Ve kadınların her yerde her koşulda sabah kalkıp çocuklarına kahvaltı hazırladığı gerçeği çırpılmış yumurtanın içinde karışmamış duruyor. Yenmiyor .
