“Bilmem ben giyinmesini.
Boyamam ayakkabılarımı.
Kıravatı pek takmam
Elbiselerim ütüsüzdür genellikle,
Ama ben severim insanları.
Saçımı ne tararım,
Ne de keserim gününe göre,
Sakalıma hiç aldırmam.
Yakalarım kirli de dolaşırım.
Ama ben kırmam gönülleri.”
Umurumdadır
Ölüm umurumdadır. Çünkü umurumdadır yaşam;
yaşanan günlerin sisi
ve akıp giden ışıltısı
umurumdadır.
Günlerin ışıltısından
ve acılardan geriye
ne kalacağı süzüle süzüle
umurumdadır.
Kendimle Bir Hesaplaşma
beni bırakın, şimdi biraz kendime lazımım
birkaç gün, birkaç yıl, birkaç ayçiçeği
beni unutun, yok sayın, öldü bilin.
kuş kendine, balık kendine, ağaç kendine
lazımdır, ben neden olmayayım!
(...)
Oku
Kutsal kitapların sözüdür: Oku!
Büyük bir kent gibi kaynaşıyor yüzün.
Oku! Bazan sıradan bir duvar yazısı
ne iyi özetliyor akıp duran her şeyi
Oku! İbret al, dersler çıkar!
insanı insandaki büyük umudu oku?
(...)
Öncelikle 1992'de basılıp Mafya'nın Hizmetçisi, Sevimli Odun ya da her ne haltsa kitaplar tekrar tekrar basılırken başka bir baskı yapamamamış bu kitapla nasıl tanıştığımızdan bahsetmek isterim.
Devlet hastanelerinin birinde bir yakınımı ziyarete gitmiştim. Hasta çoktan uyumuş. Etrafında akrabalar... Haliyle dedikodu, boş muhabbet tavan