Azərbaycan kimi şeytanın kölgəsində olan bir ölkədə yaşamağı o, özü üçün bədbəxtlik hesab etmirdi, əksinə, mədəni ölkədə yaşayanları müəyyən mənada şanssız sayırdı, çünki bu bədbəxtlər yaşamaq uğrunda mübarizənin insana verdiyi üstünlüklərdən məhrum idilər.