Birleşik Krallık’ta Kingston Üniversitesi Siyaset Bilimi bölümünde hocadır. Araştırma alanları dış politika, Arap-İsrail ihtilafı, yemeğin siyaseti ve milliyetçilik çalışmalarını içermektedir. Political Decision Making and Non-Decisions [Politik Karar Verme ve Karar Verememe] (2015) ile From the Arab Other to the Israeli Self [Öteki Arap’tan İsrailli Ben’e] (2015) adlı kitapları yazmıştır.
Yemeklerimizi ürettiğimiz, temin ettiğimiz ve tükettiğimiz mekanlardan yemeklerimizin zamanlama ve geleneklerine bu banal ve gündelik yemek aktiviteleri tanıdık bir zaman, mekan ve oluş anlayışının sürdürülüp inşa edilmesine yardımcı olur.
Yabancı yemek çeşitleri/mutfağı/yemek kültürüne maruz kalma arttıkça tikel olanın farklılaştırma aracı veya kalite göstergesi olarak değeri de artmaktadır.
..., yemek yalnızca yaşamı sürdürmek için bir materyal değil aynı zamanda sembolizm ve anlamlarla kaplı bir şeydir ve yemek ile diyet rahatlıkla ideolojik bir savaş alanına dönebilir.
Yemeğin ulusal markalanması ve etiketlenmesi gerçekten de ulusun belli bir imgesini aktararak, onu gündelik yaşamlarımızda inşa edip yeniden üreterek her yerde görülür.
Japon durumunda et yemenin beyaz pirincin yerini tutması değil, ona ilave edilmesi öngörülüyordu; Bengal durumundaysa ulusu "modernleştirmek" için vejeteryanlıktan vazgeçmekle, ulusun özünü muhafaza etmek için vejeteryan olmak arasında gerilim ortaya çıktı. Bu gerilim Hindistan'ın bağımsızlık mücadelesinde Gandi ve diğerlerinin arasındaki gerilimde ve ayrıca çoğunluğu teşkil eden (vejeteryan) Hindu nüfusuyla (et yiyen) Müslüman azınlıklar arasındaki devam eden gerilimlerde devam etti.