Rupi Kaur

Kısacık satırlara, şiirlere ne duygular yerleştirmiş. Yaşadıklarına tanık oldum bir nevi. Hayatını,acılarını anlatmış kırık dökük şekilde. Şiir sevmeyen biri olarak favori kitaplarım arasına girdi.

ben seriyi tersten okudum ama hiç sıkıntı değil bu kitapta ağırlıklı kadın olmaktan dem vurulmuş diğerine göre daha feminen bir kitap.. yazarın yaşamış olduğu acıların sayesinde buralara kadar gelip kitap yazdığından söz etmiş. o bu acıları yaşatanlara teşekkür ederken kitabın bestsellere gireceğini bilseydi teşekkürleri daha fazla olurdu diye düşünüyorum :)

Süt ve bal’da şunu görüyoruz “kendin ol,kendini sev,susma,kapılarını da kapama”.dört bölümden oluşuyor kitap: “sancımak-sevmek-kırılmak-sağalmak”
Beni en çok etkileyen kısım ise ‘sancımak’.
Rupi Kaur sadece kadınlara seslenmiyor,tüm insanlara mesaj veriyor aslında.şöyle diyor:
“İşin aslı hepimiz
sevmeye muktediriz
yine de zehir saçmak
hep tercihimiz”
Söyledikleri yeni şeyler olmasa da yeniden okunmalı,yeniden düşünülmeli üzerine.Unutmamak adına..

terk edilmiş bir kadının dile getirdiklerini anlatan şiir denemesi kitabı, eğer aynı dertlerden muzdarip iseniz kitabı okurken her satırda söylemek istediklerinizin kaleme alınmış halini okuyacaksınız :)

“Her kadının okuması gereken bir kitap.” tavsiyesiyle başladığım, içimi ısıtan, zaman zaman hüzünle gülümseten, bazı satırlarında kendimi, hemen her satırında hemcinslerimi anımsadığım kısacık dizelerden,cümlelerden oluşan kaur kitabı.

Rupi Kaur çok sade ve içten yazıyor. Düzyazı olarak da yazılabilecek cümleleri şiir haline getirdiği için çok eleştiri almış. Fakat bu eleştirilerin yersiz olduğunu düşünüyorum. Bir duyguyu en sade biçimde yazabilmek de bir başarıdır. Hatta büyük bir başarıdır. Umarım şiir kitaplarının devamı gelir.

Kitapçıda bu kitabı şöyle bir incelediğimde sonra alırım diye geri diğer kitapların arasına koyup başka kitaplara gidiyordum. Eminim ki bu kitabın da okunmak için beni beklediği bir zaman vardı. Sonrasında bir şekilde aldım. Normalde bu tarz kitapları açar ara ara okurum fakat bırakamadım elimden, anlattıkları ve çizimleri beni içine çekti. Kitabın sonlarına doğru sanki içimdeki solan çiçeklerin arasında bir çiçek yeniden tomurcuklandı. Son bölümleri kitapta en beğendiğim kısımdı. Kitapta baştan sona beğendiğim, kendimi bulduğum kısımlar da vardı. Okumanızı tavsiye ederim, melankolik akşamınıza eşlik edip sonlara doğru papatya çayı etkisi yaparak sizi rahatlatacak bir kitap.