Şair ve yazar (D. 1880, Üsküdar / İstanbul - Ö. 23 Ocak 1964, İstanbul). 1934’te soyadı yasası çıkınca Aydoğmuş soyadını aldı. Namık Sadri ve Sadrî imzalarını da kullandı. İlköğrenimini Üsküdar Yenicami Mahalle Mektebinde aldı. 1890’da Üsküdar Ravza-i Terakki Mektebini, 1894’te rüştiyeyi (ortaokul) ve 1898’de Mülkiye İdadîsini (lise) bitirdi. Şehremaneti (Belediye) Evrak Kaleminde kısa bir süre çalıştıktan sonra Dahiliye Nezareti Mektûbî Kaleminde (İşişleri Bakanlığı Özel Kalem Müdürlüğü) göreve başladı. Daha sonra Beyoğlu Sancağı Meclis-i İdare Başkâtipliği, İstanbul Vilâyeti Mektûbî Kalemi Mümeyyizliği, İstanbul vali vekilliği, azınlık okullarından birinde öğretmenlik, Ankara’nın Çubuk, Sivas’ın Gürün, Diyarbakır’ın Ergani ilçelerinde kaymakamlık yaptı. Bu arada Darülfünun (İstanbul Üniversitesi) Edebiyat Fakültesinden (1925) mezun oldu. 1933’te emekliye ayrıldı.
Mülkiye Lisesinde okurken arkadaşlarıyla Kız Kulesi adlı bir okul gazetesi çıkardı. İlk şiirleri, Musavver Fen ve Edeb dergisinde çıktı. Bu dergide Fransızcadan yaptığı düzyazı çevirileri de yayımladı. Şiirleri daha sonra Malumat ve İrtikâ dergilerinde de yayımlandı. Eserlerinde Servet-i Fününcuların etkisi görülür. Adını Vakit gazetesinde tefrika ettiği yazılarla duyurdu. Özellikle Vakit’te yayımlanan “İstibdatta İstanbul” (10 Haziran-23 Kasım 1955) ve “Meşrutiyette İstanbul” (24 Kasım 1955-1 Nisan 1956) tefrikaları geniş ilgi gördü. Vakit’te dizi olarak hikâye ve romanları da çıktı. Tefrika yazıları ve anıları Ali Şükrü Çoruk tarafından bir araya getirilerek yayımlandı.
ESERLERİ:
TEFRİKA ROMAN: Canavar (1956), Kara Yazı (1956), Batan Güneş (1956), Affetme Beni (1958), Bir Mektup Arkadaşı (1958), Kargınlı Mahmut (1958), Yalnız Sen (1959), Koruk Ahmet (1959), Kopuk Ali (1959), Dicle Yıldızı (1959), Anadolu’da Elli Yıl (Yarım kalmış bir tefrika, 1959).
ANI: Eski İstanbul Hatıraları (yay. haz. Ali Şükrü Çoruk, 2002).
KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).