“Kaygıları tek bir kaygı haline getiren kimsenin Allah dünyevî ve uhrevî bütün kaygılarına kâfidir (giderir). Kimin de dünya halleri ve kaygıları dallanıp çoğalmışsa Allah o kimseyi kendi haline bırakır ve hangi kaygı vadisine düşmüş umursamaz.”
¶¶
[İbn Mâce, Sünen, “İlim” (4106); Hâkim, el-Müstedrek (7934); Beyhakî, Şuabu’l-İman (1744)]