Anlamaya çalışmak yorucu. Kalbimin ortasında yaşanıyor her şey. Üzerinde yürüyen adımlar, çamur izleri, kötü kokular... Temizlemek zor. Unutmak imkansız.
“Sen de gayet iyi biliyorsun ki yaşamak dediğimiz her zaman şenlikli değil. Eğer öyle olsaydı emin ol anlamsız,biçimsiz,işe yaramaz olurdu. Sevmezdik onu. Yapay gelirdi. Duygularımızı canlı tutan her şey içimizdeki karmaşadan besleniyor...”
“Ama bir kerecik olsun geriye dönebilsem, diyorum bazen. Kalbimi tornaya yatırır, dinler, çiçeklerle sarmalar, güzelce tamir ederdim. Pişmanlıklar bir kere olsun işe yarasın isterdim..”