Kim ne yapar
Tam bilmiyorum.
Ben olsam,
Bayramın 'verme' kısmına takar
Herkese sevdiğini hediye ederdim.
Analara çocuklarını,
Sevenlere sevdiklerini mesela.
Uzaktakileri yakın etmek,
Ayrılıkları buluşmaya çevirmek
İyi olabilirdi.
Az görüleni çok görünür kılmak,
Neşesiz, umutsuz anları
Kuşlarla, maviliklerle değiştirmek yine.
Bu tür şeyler yapmak isterdim.
Güneşin zaptı yakın değil
Güneşi zaptettik artık
Şafak bizim artık
Türkümüz uzun uzun çalıyor
Dağlar halaya durmuş
Çocuklarımız deli rüzgar gibi
Bak
Köylerden horoz sesi bile geliyor
Ve bayrağımız bulutlara rengini vermiş
Gökkuşağı değil
Kürdistan’ı çevreleyen
Adı yeni yaşam bunun
Özgürlük senin olsun be yoldaşım!