''Öyle yalnız hisseder ki insan kendini, sanki koskoca dünyada tek o vardır. Konuşmak ister, dinleyeni yoktur. Susmak ister, konuşacak şeyleri çoktur. Ağlamak ister, gözünde yaş yoktur. Öyle yalnız hisseder ki insan kendini bazen, sanki hayatta hiç kimsesi yoktur...''
Kitabın başlangıcı gayet iyiydi fakat sonunu pek sevmedim. Bitirmek için yazılmış sonu sanki. Ondan dolayı pek yorum yapmayacağım. Tek başına hayat mücadelesi veren iki kız kardeş hayata karşı dik duruşları bu şekilde bitmemeliydi.
Kitabın arka kapağında yazan şeylerle hiç alakası yoktu. Çok istekli başladığım bir kitaptı fakat benim için hüsranla sonuçlandı. Kesinlikle tavsiye etmiyorum.
